Hoofdtekst
Toovenaars.
Op de Rouaansche kade te Middelburg stond een meid de stoep te schuren. Toen ze een emmer water uitgooide, werd een matroos die juist voorbijkwam, flink bespat. De meid lachte, maar de matroos zei: "Ik zal je wel krijgen." Toen de meid 's avonds naar bed ging en zich had uitgekleed, kreeg ze onverwachts een klap van een onzichtbare hand. Dat herhaalde zich elken avond, en ze durfde niet meer alleen naar bed gaan, maar ook toen de tweede meid bij haar kwam slapen herhaalde zich het zelfde spelletje.
Een vriend van den heer des huizes, die de zwarte kunst kende, werd er bij gehaald. Met een sabel gewapend ging hij, op een avond, met de meid mee naar boven. Toen de meid in bed wilde stappen — het oogenblik dat ze altijd dien slag kreeg — sloeg de toovenaar met zijn sabel tegen een spiegel, dat de scherven er af vlogen. "Nu zal je er geen last meer van hebben," zei hij tegen de meid.
Den volgenden dag kwam de matroos voorbij met zijn arm in een doek; hij wilde aan niemand zeggen, hoe hij zich verwond had! De meid had nooit meer last van hem.
Op de Rouaansche kade te Middelburg stond een meid de stoep te schuren. Toen ze een emmer water uitgooide, werd een matroos die juist voorbijkwam, flink bespat. De meid lachte, maar de matroos zei: "Ik zal je wel krijgen." Toen de meid 's avonds naar bed ging en zich had uitgekleed, kreeg ze onverwachts een klap van een onzichtbare hand. Dat herhaalde zich elken avond, en ze durfde niet meer alleen naar bed gaan, maar ook toen de tweede meid bij haar kwam slapen herhaalde zich het zelfde spelletje.
Een vriend van den heer des huizes, die de zwarte kunst kende, werd er bij gehaald. Met een sabel gewapend ging hij, op een avond, met de meid mee naar boven. Toen de meid in bed wilde stappen — het oogenblik dat ze altijd dien slag kreeg — sloeg de toovenaar met zijn sabel tegen een spiegel, dat de scherven er af vlogen. "Nu zal je er geen last meer van hebben," zei hij tegen de meid.
Den volgenden dag kwam de matroos voorbij met zijn arm in een doek; hij wilde aan niemand zeggen, hoe hij zich verwond had! De meid had nooit meer last van hem.
Onderwerp
SINSAG 0675 - Steinregen. Steine (Erdschollen, Kohlstrünke, Getreide) von unsichtbaren Händen geworfen. 
SINSAG 0675 - Steinregen. Steine (Erdschollen, Kohlstrünke, Getreide) von unsichtbaren Händen geworfen. 
Beschrijving
Een meid bespat een zeeman en lacht erom; hij zegt haar te zullen krijgen en elke avond krijgt ze bij het uitkleden een klap. Een man, die de zwarte kunst verstaat, wordt erbij gehaald en hij slaat op het moment van de klap met zijn sabel een spiegel aan scherven; de volgende dag had de matroos zijn arm in een doek.
Bron
J.R.W. en M. Sinninghe: Zeeuwsch sagenboek. Zutphen 1933, p. 150-151
Commentaar
voor 1933
Steinregen. Steine (Erdschollen, Kohlstrünke, Getreide) von unsichtbaren Händen geworfen (var.) & SINSAG 0677: Zauberer verzaubert Kind (Mann). & SINSAG 0763: Der Hieb mit dem Säbel (Schnitt mit dem Messer) im Spiegel oder im Wassereimer. Zauberer (Hexe) verwundet.
Naam Overig in Tekst
Rouaans
Rouaans
Naam Locatie in Tekst
Middelburg
Middelburg
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20