INZ00020
Een sage (internet), maandag 06 juni 2005
Hoofdtekst
De Loonse en Drunense duinen. Een gebied wat de omtrek bestierd tussen Drunen en Tilburg. Een gebied wat in vroeger tijden bekend stond als zeer onveilig. Bokkenrijders, gauwdieven, rovers en ander gespuis hielden zich op in de omgeving. Vooral in Kaatsheuvel. Men vermoedt dan ook dat de naam Kaatsheuvel verbasterd is uit "Koetsheuvel" of "Ketsheuvel". De heuvel waar men koetsen overviel. Kaatsheuvel werdt dan ook gemeden door vele reizigers. Niets, maar dan ook niets was veilig. In het gebied van Loon op Zand (vroeger Venloon geheten) werden de meest gruwelijke verhalen verteld onder de gegoede burgerlui, boeren en veelal leerlooiers. Zo ook over een postkoets. Een vervloekte postkoets. De koetsier was in een stormachtige nacht met paarden en al te pletter gereden tegen een boom. Nog snel moest hij 's nachts enkele belangrijke poststukken bezorgen in de omliggende dorpen. Het zicht was slecht. Zo slecht, dat hij geen hand voor ogen kon zien. Hij voerde de leidsels, en mende de paarden met een galantheid welke hij nu eenmaal kon. De wind huilde en de regen sloeg om zijn oren. Maar het deerde hem niet. Zijn plicht was nu eenmaal om ervoor te zorgen dat de poststukken snel afgelverd zouden worden. Plotsklaps doemde in zijn zicht een dikke eikenboom op. De koetsier kon de boom niet meer ontwijken, en reed met paarden en al zijn dood tegemoet. En sindsdien... één keer per jaar... rijdt de spookkoets zijn ronde door het bos van de Loonse en Drunense Duinen. Tot in eeuwigheid zal de koetsier moeten spoken zolang de vloek over hem heerst. Vooral wanneer het stormt.
Onderwerp
SINSAG 0450 - Andere Tote spuken. 
SINSAG 0450 - Andere Tote spuken. 
Beschrijving
Nadat een koets zich te pletter heeft gereden, spookt hij nog eenmaal per jaar rond.
Bron
Ingezonden in de Nederlandse Volksverhalenbank van het Meertens Instituut
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21