Hoofdtekst
Een sprookje van Dhr Hebel. Een Duits sprookjesschrijver welke leefde in de tijd van Hans Christian Andersen.
Er was eens een stel, welke gewoonweg gelukkig waren. Zij wisten zich niets meer te wensen. Tot op zekere dag het gevoel van ontevredenheid zich openbaarde. Een gevoel waar menig mens mee te maken krijgt tegen de tijd als hij bemerkt dat hij alles al heeft. En zo ook dit stel. Tot op die avond. De man en de vrouw hadden zich genesteld op een warme plek voor de haard. En terwijl het haardvuur knetterde en knapperde en zijn warmte door het huis voortstuwde, klonk er plots een oorverdovende knal. De man en de vrouw sprongen op van schrik. Tegelijkertijd klapte de deur open en in een felle straal van licht ontwaarden zij de schim van een klein vrouwtje. Ze kwam dichterbij en sprak de woorden: "Ik ben Anna Fritze, de bergfee. Ik ben hier om jullie drie wensen te laten doen. Drie dagen mogen jullie hier over nadenken. Maar kijk goed uit, want deze drie wensen kunnen ook zo weer over zijn. En het verbouwereerde stel achterlatend verdween zij net zo plots als dat zij gekomen was. Tja, wat moesten ze hier nu mee? Een tamelijk moeilijke opdracht. Ze dachten... en dachten... maar konden niets bedenken. De volgende avond pruttelde de zuurkool in een pan boven het vuur. Verlekkerd keek de vrouw ernaar, en snoof de heerlijke geur op. Ach... dacht ze... Hadden we bij die zuurkool nu maar een lekkere worst. En nog voordat ze de wens had uitgesproken lag er een vette worst in de pan. De man werdt razend. "Zie je nu wat je gedaan hebt? Eén wens is al uitgekomen. Dommerd, zat die worst maar aan je neus." En nog voordat de man zijn woorden kon terugnemen, zat de verfoeilijke worst op de neus van de vrouw. Op een manier alsof hij er al jaren zo zat. Tja... het was niet bedoeld, maar de tweede wens was een feit. Er resstte niets anders dan met de derde wens de schade ongedaan te maken, en de worst weer plaats te laten maken voor het gewone noodzakelijke reukorgaan van de eigenaresse. En zo kwam het dat de man en vrouw tot de conclusie moesten komen dat alles weer bij het oude was. Bessefende dat gewoon gelukkig zijn het belangrijkste was. En wat zou het...? Ze hadden elkaar.
Er was eens een stel, welke gewoonweg gelukkig waren. Zij wisten zich niets meer te wensen. Tot op zekere dag het gevoel van ontevredenheid zich openbaarde. Een gevoel waar menig mens mee te maken krijgt tegen de tijd als hij bemerkt dat hij alles al heeft. En zo ook dit stel. Tot op die avond. De man en de vrouw hadden zich genesteld op een warme plek voor de haard. En terwijl het haardvuur knetterde en knapperde en zijn warmte door het huis voortstuwde, klonk er plots een oorverdovende knal. De man en de vrouw sprongen op van schrik. Tegelijkertijd klapte de deur open en in een felle straal van licht ontwaarden zij de schim van een klein vrouwtje. Ze kwam dichterbij en sprak de woorden: "Ik ben Anna Fritze, de bergfee. Ik ben hier om jullie drie wensen te laten doen. Drie dagen mogen jullie hier over nadenken. Maar kijk goed uit, want deze drie wensen kunnen ook zo weer over zijn. En het verbouwereerde stel achterlatend verdween zij net zo plots als dat zij gekomen was. Tja, wat moesten ze hier nu mee? Een tamelijk moeilijke opdracht. Ze dachten... en dachten... maar konden niets bedenken. De volgende avond pruttelde de zuurkool in een pan boven het vuur. Verlekkerd keek de vrouw ernaar, en snoof de heerlijke geur op. Ach... dacht ze... Hadden we bij die zuurkool nu maar een lekkere worst. En nog voordat ze de wens had uitgesproken lag er een vette worst in de pan. De man werdt razend. "Zie je nu wat je gedaan hebt? Eén wens is al uitgekomen. Dommerd, zat die worst maar aan je neus." En nog voordat de man zijn woorden kon terugnemen, zat de verfoeilijke worst op de neus van de vrouw. Op een manier alsof hij er al jaren zo zat. Tja... het was niet bedoeld, maar de tweede wens was een feit. Er resstte niets anders dan met de derde wens de schade ongedaan te maken, en de worst weer plaats te laten maken voor het gewone noodzakelijke reukorgaan van de eigenaresse. En zo kwam het dat de man en vrouw tot de conclusie moesten komen dat alles weer bij het oude was. Bessefende dat gewoon gelukkig zijn het belangrijkste was. En wat zou het...? Ze hadden elkaar.
Onderwerp
AT 0750A - The Three Wishes
AT 0750A - The Three Wishes 
ATU 0750A - The Three Wishes
ATU 0750A - The Three Wishes
Beschrijving
Een fee gunt een echtpaar drie wensen. Onnadenkend wenst de vrouw een worst. Dan wenst de man dat de worst aan haar neus zat. De derde wens moet gebruikt worden om de worst weer van haar neus te halen. Daarmee waren alle wensen verprutst.
Bron
Ingezonden in de Nederlandse Volksverhalenbank van het Meertens Instituut
Commentaar
2005-07-16 13:59:43
The Wishes
Naam Overig in Tekst
Johann Peter Hebel
Johann Peter Hebel
Hans Christian Andersen
Hans Christian Andersen
Anna Fritze
Anna Fritze
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21