Hoofdtekst
Ritskemoai
In een hut op het eiland leefde een oude vrouw Rixtje van 't Oerd met haar zoon Sjoerd. Ze leefden van wat de zee opleverde nl. wat aanspoelde van de verongelukte schepen, daarbij de strandvonderwetten met voeten tredende. Sjoerd verveelde dit leven, hij wilde naar zee.
Tegen de zin van zijn moeder vertrok hij en zwierf over de wijde wateren. Rixt oefende nog steeds haar kwade praktijken uit en ze ging zelfs zover in haar zucht naar buit dat zij tot de misdaad overging. Op het hoogste duin plantte ze een stok met daaraan een lantaarn om zodoende, door dit misleidende baken, de in nood verkerende schepen op de kust te laten stranden. Dit lukte menigmaal en eens liep een Deense kustvaarder op deze manier op het strand te pletter.
De volgende morgen spoelden lijken en goederen aan. Rixt juichte, ze sleepte de buit binnen en verstopte alles om het later te gebruiken of te verkopen. Ook de lijken van de schipbreukelingen beroofde ze. Maar, ...plotseling ontdekte ze dat één van de schipbreukelingen, wiens lijk ze onderzocht, haar zoon Sjoerd was. Ze viel neer op het lichaam en enige jutters vonden haar daar. Dan opeens sprong ze op, stortte zich in het water dat haar meezoog en men hoorde haar kreet "Sjoerd, mijn zoon, erbarming!"
De zeelieden vertellen dat men haar bij hoge zee nog steeds langs het strand zien zwerven en nog steeds de kreet horen: "Sjoerd, mijn jongen, erbarming!". Sjoerd, Sjoooeeerd!
In een hut op het eiland leefde een oude vrouw Rixtje van 't Oerd met haar zoon Sjoerd. Ze leefden van wat de zee opleverde nl. wat aanspoelde van de verongelukte schepen, daarbij de strandvonderwetten met voeten tredende. Sjoerd verveelde dit leven, hij wilde naar zee.
Tegen de zin van zijn moeder vertrok hij en zwierf over de wijde wateren. Rixt oefende nog steeds haar kwade praktijken uit en ze ging zelfs zover in haar zucht naar buit dat zij tot de misdaad overging. Op het hoogste duin plantte ze een stok met daaraan een lantaarn om zodoende, door dit misleidende baken, de in nood verkerende schepen op de kust te laten stranden. Dit lukte menigmaal en eens liep een Deense kustvaarder op deze manier op het strand te pletter.
De volgende morgen spoelden lijken en goederen aan. Rixt juichte, ze sleepte de buit binnen en verstopte alles om het later te gebruiken of te verkopen. Ook de lijken van de schipbreukelingen beroofde ze. Maar, ...plotseling ontdekte ze dat één van de schipbreukelingen, wiens lijk ze onderzocht, haar zoon Sjoerd was. Ze viel neer op het lichaam en enige jutters vonden haar daar. Dan opeens sprong ze op, stortte zich in het water dat haar meezoog en men hoorde haar kreet "Sjoerd, mijn zoon, erbarming!"
De zeelieden vertellen dat men haar bij hoge zee nog steeds langs het strand zien zwerven en nog steeds de kreet horen: "Sjoerd, mijn jongen, erbarming!". Sjoerd, Sjoooeeerd!
Onderwerp
TM 2803 - Misleidend licht
TM 2803 - Misleidend licht 
Beschrijving
Rixtje en haar zoon leefden van wat de zee hen opleverde. Haar zoon wilde graag naar de zee, want dit leven verveelde hem. Hij zwierf over de wateren. Rixtje ging in haar zucht naar buit over tot misdaad. Op de hoogste duin zette ze een stok met lantaarn om zo de schepen te misleiden en ze op de kust te laten lopen. Op een dag liep er een schip stuk, alle lijken spoelden de volgende morgen aan. Een van de doden was haar zoon Sjoerd. Ze sprong in de zee en riep "Sjoerd, mijn zoon, erbarming!" Bij hoge zee zwerft Rixtje daar nog rond en roept dan nog steeds om haar zoon.
Bron
http://www.apparthotelkooiker.nl/index.php?pid=21&PHPSESSID=eb1b68773408f30cd3545fb77f1f9138
(Ingezonden in de Nederlandse Volksverhalenbank van het Meertens Instituut)
(Ingezonden in de Nederlandse Volksverhalenbank van het Meertens Instituut)
Commentaar
27 juni 2006
Anonieme inzending. Onder beeld staat een foto van het beeld van Rixtje.
Misleidend licht
Naam Overig in Tekst
Rixtje van 't Oerd
Rixtje van 't Oerd
Sjoerd
Sjoerd
Deense
Deense
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21