Hoofdtekst
Hai muik de bok wat wies
Meesterske kon mit voaren, en doarom gong ze 'n dag op verziede; 't kwam heur ook ja aans nooit over. Ze woonden in 'n lutje loug, wied van femilie òf. Nou, Meester kon wel 'n dag op 't hoes pazen.
Hai is dròk in schoul aan gaang: 't gong apmoal best. Doar heurt e de bok; dij wil molken wòrden. Doar hèie 't verachtjond al; haile bok vergeten te melken! Meester der hìn, mor de bok kikt hom roar aan. Meester op hoek achter de sege; de bok draait hom om, wil hem steuten. Niks mit te begunnen. Nou, din mor nait melken; bok mout 't waiten.
Meester weer in schoul noa zien kinder tou; aan 't rekenen, schrieven, lezen.
Doar blert de bok alweer; het last van 't joar vanzulf. 't Kin ook ja nait: Vraauw het 't nòg zo zegd. Mor wel kin ook overaal om dìnken?
Meester weer hìn. Mor nou beter oppazen. Hai löpt gaauw in hoes, trekt vraauw heur jak aan, dut heur schoet veur, zet heur widde muts op, en dat weer noa 't sikhòk. Nou was 't in òrder; de bok was nou weer onder aigen vòlk, zee van mè, omdat e zo bliede was, luit zok nuver melken, de haile grode kom vol.
Net komt Meester tou 't hòk oet, kom in haand, muts op kòp, schoet over de ròk, wies mit hom zulfdat e 't kloar kregen haar. En nou op 't aigenste ogenblik zugt e dat ter verachteg ain in deur van schoul staait, hail vrundelk knikt en zegt: 1k heb mor even zo laank touzicht hòllen in schoul.
't Was ook ja de schoulopzainer!
Meesterske kon mit voaren, en doarom gong ze 'n dag op verziede; 't kwam heur ook ja aans nooit over. Ze woonden in 'n lutje loug, wied van femilie òf. Nou, Meester kon wel 'n dag op 't hoes pazen.
Hai is dròk in schoul aan gaang: 't gong apmoal best. Doar heurt e de bok; dij wil molken wòrden. Doar hèie 't verachtjond al; haile bok vergeten te melken! Meester der hìn, mor de bok kikt hom roar aan. Meester op hoek achter de sege; de bok draait hom om, wil hem steuten. Niks mit te begunnen. Nou, din mor nait melken; bok mout 't waiten.
Meester weer in schoul noa zien kinder tou; aan 't rekenen, schrieven, lezen.
Doar blert de bok alweer; het last van 't joar vanzulf. 't Kin ook ja nait: Vraauw het 't nòg zo zegd. Mor wel kin ook overaal om dìnken?
Meester weer hìn. Mor nou beter oppazen. Hai löpt gaauw in hoes, trekt vraauw heur jak aan, dut heur schoet veur, zet heur widde muts op, en dat weer noa 't sikhòk. Nou was 't in òrder; de bok was nou weer onder aigen vòlk, zee van mè, omdat e zo bliede was, luit zok nuver melken, de haile grode kom vol.
Net komt Meester tou 't hòk oet, kom in haand, muts op kòp, schoet over de ròk, wies mit hom zulfdat e 't kloar kregen haar. En nou op 't aigenste ogenblik zugt e dat ter verachteg ain in deur van schoul staait, hail vrundelk knikt en zegt: 1k heb mor even zo laank touzicht hòllen in schoul.
't Was ook ja de schoulopzainer!
Beschrijving
Een schoolmeester past een dag op het huis als de vrouw weg is. De bok wil niet gemolken worden, dus trekt de meester de kleding van de vrouw aan. Als het gelukt is, merkt de meester dat de schoolopziener de verkleedpartij gezien heeft.
Bron
Laan, K. ter. Groninger overleveringen. Zutphen, 1930. p. 224
Commentaar
1930
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20