Melding:
Bestand met auteursrechtelijke informatie of extreme facetten.De inhoud is afgeschermd, en kan alleen worden geraadpleegd op het Meertens Instituut, of met een account.
Hoofdtekst
DE DOOLWEG TE SITTARD.
Honderden jaren geleden hoedde op de gemeenteweide te Sittard, toen de Tomel geheeten, een blinde herder de schapen. Hij zat daar in weer en wind, in regen en zonneschijn, van den morgen tot den avond. Hoorde hij dan de avondklok luiden, dan blies hij zijn kudde samen en ging, geholpen door zijn hond, met de schapen naar huis. Daar hij niets kon zien van de landelijke schoonheid, waarin hij leefde en hij toch altijd bezig was te denken, rijpte er in zijn geest een plan. Hij probeerde nu zijn tijd om te krijgen met dat plan uit te werken en begon met zijn schopje in de heide te graven. Zoo teekende hij langzamerhand in onregelmatige lijnen een net van heuveltjes en gangetjes. Op zekeren dag - hij had er toen zeven jaren aan gewerkt - was hij klaar. Hij voelde zich niet erg wel en merkte, dat het met hem wel naar het einde ging. Het meest van al speet het hem, dat hij zijn werk niet eens kon zien. Toen de avondklok luidde, schalde de hoorn niet meer over de vlakte. De schapen wachtten vergeefs op het teeken van hun meester. En in het dal werd men ook ongerust. Men ging kijken en vond den herder dood op den heuvel, te midden van zijn kunstwerk. Naast hem lag zijn hond, dood gelijk zijn meester. Dien avond werden voor het eerst na jaren de schapen door vreemden naar hun stal gedreven. Nog lang werd het meesterstuk van den blinde bewaard en spaarde de ploeg de plaats, waar eens de herder het werk, dat zijn gedachtenis zou vereeuwigen, volbracht.
Honderden jaren geleden hoedde op de gemeenteweide te Sittard, toen de Tomel geheeten, een blinde herder de schapen. Hij zat daar in weer en wind, in regen en zonneschijn, van den morgen tot den avond. Hoorde hij dan de avondklok luiden, dan blies hij zijn kudde samen en ging, geholpen door zijn hond, met de schapen naar huis. Daar hij niets kon zien van de landelijke schoonheid, waarin hij leefde en hij toch altijd bezig was te denken, rijpte er in zijn geest een plan. Hij probeerde nu zijn tijd om te krijgen met dat plan uit te werken en begon met zijn schopje in de heide te graven. Zoo teekende hij langzamerhand in onregelmatige lijnen een net van heuveltjes en gangetjes. Op zekeren dag - hij had er toen zeven jaren aan gewerkt - was hij klaar. Hij voelde zich niet erg wel en merkte, dat het met hem wel naar het einde ging. Het meest van al speet het hem, dat hij zijn werk niet eens kon zien. Toen de avondklok luidde, schalde de hoorn niet meer over de vlakte. De schapen wachtten vergeefs op het teeken van hun meester. En in het dal werd men ook ongerust. Men ging kijken en vond den herder dood op den heuvel, te midden van zijn kunstwerk. Naast hem lag zijn hond, dood gelijk zijn meester. Dien avond werden voor het eerst na jaren de schapen door vreemden naar hun stal gedreven. Nog lang werd het meesterstuk van den blinde bewaard en spaarde de ploeg de plaats, waar eens de herder het werk, dat zijn gedachtenis zou vereeuwigen, volbracht.
Onderwerp
TM 2601 - Hoe het dorp (de stad, heuvel, straat, een plek of het stuk land) aan z'n naam is gekomen
TM 2601 - Hoe het dorp (de stad, heuvel, straat, een plek of het stuk land) aan z'n naam is gekomen 
Beschrijving
Een blinde schaapsherder werkt zeven jaar lang aan een kunstwerk van heuvels en gangetjes. Zodra hij klaar is, sterft hij. Nog lang werd het kunstwerk van de herder bewaard en werd er niet overheen geploegd.
Bron
Kemp, Pierre. Limburgs Sagenboek. Gebrs van Aelst. Maastricht, 1925.
Commentaar
Dit verhaal is te vinden in het hoofdstuk 'Van stichtingen en oorsprongen'.
Naam Locatie in Tekst
Doolweg
Doolweg
Sittard
Sittard
Tomel
Tomel
[ Kollenberg ]
[ Kollenberg ]
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20