Hoofdtekst
De duvelbanner.
Er was iens een weduwvrouw, een vrouw allenig.
Ze las altied in de biebel; ze was, ja wat zal k zegn, wat geestenziek. Ze zat in een klein stoeltien en s oavends um twaalf uur kwam er altied een klein zwart keerltien de kamer in.
Die gung op het lid van de ketel zitn. Tegen één uur vertrok ie weer.
Op een oavend komp de Russe bie de vrouw en dan zeg ze teegn hum: "Wat heb ik een raar geval; elke oavend komp hier een zwart keerltien; ie geet op het lid van de ketel zitn en teegn een uur of iene geet ie weer vot."
"Mag ik es een keeer komen", zeg de Russe, ie weet wel, de Poepe.
Dat mocht natuurlijk ewel.
En ja heur, de Russe is een oavend bie de vrouw op bezoek en dan komp um een uur of twaalf et zwarte keerltien er aan. De Russe had al een paar maal vraagd: "Komp e hoast?"
"Stil maar, wacht et maar af."
Et keerltien komp dan en geet weer op het lid van de ketel zitn. Um één ure stappen ie op.
Bie de heerd stun een stoande laampe. De Poepe nemp die en pakken ook een taange en zeg: "Ik zal wel eevn met hum of rekken."
Ie löp et keerltien noa en ze bint nog maar net achter de deure, of daar heurt de vrouw klappen valn.
Dat keerltien strik de Russe doar flink of.
Ie hef hum de kop kepot houwen. De andere dag lag ie in bedde in de watn. Noa tied numen ze hum de duvelbanner.
Ie wol de duvel verbannen; maar de duvel verbaande hum.
Dat keerltien hebt ze later niet meer van heurd; maar et was de duvel, want ze zeggen, dat die zwart is.
Er was iens een weduwvrouw, een vrouw allenig.
Ze las altied in de biebel; ze was, ja wat zal k zegn, wat geestenziek. Ze zat in een klein stoeltien en s oavends um twaalf uur kwam er altied een klein zwart keerltien de kamer in.
Die gung op het lid van de ketel zitn. Tegen één uur vertrok ie weer.
Op een oavend komp de Russe bie de vrouw en dan zeg ze teegn hum: "Wat heb ik een raar geval; elke oavend komp hier een zwart keerltien; ie geet op het lid van de ketel zitn en teegn een uur of iene geet ie weer vot."
"Mag ik es een keeer komen", zeg de Russe, ie weet wel, de Poepe.
Dat mocht natuurlijk ewel.
En ja heur, de Russe is een oavend bie de vrouw op bezoek en dan komp um een uur of twaalf et zwarte keerltien er aan. De Russe had al een paar maal vraagd: "Komp e hoast?"
"Stil maar, wacht et maar af."
Et keerltien komp dan en geet weer op het lid van de ketel zitn. Um één ure stappen ie op.
Bie de heerd stun een stoande laampe. De Poepe nemp die en pakken ook een taange en zeg: "Ik zal wel eevn met hum of rekken."
Ie löp et keerltien noa en ze bint nog maar net achter de deure, of daar heurt de vrouw klappen valn.
Dat keerltien strik de Russe doar flink of.
Ie hef hum de kop kepot houwen. De andere dag lag ie in bedde in de watn. Noa tied numen ze hum de duvelbanner.
Ie wol de duvel verbannen; maar de duvel verbaande hum.
Dat keerltien hebt ze later niet meer van heurd; maar et was de duvel, want ze zeggen, dat die zwart is.
Onderwerp
SINSAG 0916 - Kampf mit dem Teufel. 
SINSAG 0916 - Kampf mit dem Teufel. 
Beschrijving
Zwart mannetje dat om twaalf uur 's avonds bij vrouw komt en om één uur verdwijnt, tuigt man die vrouw wil helpen af.
Bron
Collectie Wever, verslag 119, verhaal 3 (Archief Meertens Instituut)
Naam Overig in Tekst
Poepe
Poepe
Russe
Russe
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21