VANMIL01 - Anansi eet twaalf bananen

Anansi eet twaalf bananen
Anansi kruipt op handen en voeten zijn huis binnen. Hij is zo moe dat hij niet gewoon kan lopen.
"Ma Akoeba geef me te eten, een heleboel. Ik heb honger!"
Ma Akoeba staat net te roeren in een grote pan bananensoep.
"Honger? Hoe komt het dat je honger hebt?"
Anansi hijgt en kreunt.
"Ik heb verschrikkelijk hard gewerkt."
Ma Akoeba kijkt op van haar pan en lacht.
"Hard gewerkt? Dat zal wel. Je hebt achter de vlinders gerend en bloemetjes geplukt."
Maar Anansi schudt zijn hoofd.
"Nee echt. Ik heb heel hard gewerkt."
Ma Akoeba gelooft er niet veel van.
"Hoeveel hout heb je gehakt Anansi?"
"Ik heb geen hout gehakt."
"Hoeveel broden heb je dan gebakken?"
"Ik heb geen broden gebakken."
"Dan heb je zeker uren achter de computer gezeten?"
"Nee, ook dat niet."
Ma Akoeba fronst haar wenkbrauwen.
"Dat bedoel ik nou. Je hebt niets gedaan. Maar je hebt wel honger."
"Ja! Reuzenhonger. Ik wil die hele pan bananensoep!!"
Anansi steekt zijn vinger in de bananensoep en proeft.
"Heerlijk, precies goed."
Ma Akoeba tikt hem op zijn hand.
"Wacht nog even, straks krijg je wat."
"Maar ik heb de hele dag nog niets gegeten," pruilt Anansi.
Hij tuit zijn lippen en kijkt Ma Akoeba smekend aan.
"Kusje?"
Hij brengt zijn mond naar de wang van Ma Akoeba, maar op datzelfde moment wordt ze boos, nee, woedend.
"Wat zie ik? Kruimels?! Kijk, een koekkruimel! En daar, onder je neus... Een stukje kroket. En op je wang een druppel ijs! Tussen je tanden een stukje patat!"
Ma Akoeba's stem slaat over.
"Anansi! Je hebt jouw buik volgegeten. Jij krijgt niet één banaan!"
"Niet één banaan! En ze heeft een hele pan vol!"
Anansi sjokt de keuken uit en gaat gewoon aan tafel zitten.
"Wie weet krijg ik toch een banaan," mompelt hij.
Ma Akoeba komt mopperend de kamer binnen en schept bananensoep op voor haar twaalf kinderen.
"IJs, kroketten, koekjes en patat! Die vader van jullie heeft genoeg gegeten. Hij krijgt niets meer!"
Als Ma Akoeba terug is in de keuken begint Anansi te snotteren. Hij wrijft in zijn ogen en veegt een traan van zijn wang.
Met een zielig en zacht stemmetje snikt hij: "Kijk kinderen. Dit krijg ik van jullie moeder; een bord. En wat ligt er op mijn bord?"
"Niets papa," zeggen ze.
"Geen soep en nul bananen."
"Geen soep en nul bananen."
Anansi springt op.
"Het is toch niet te geloven? Ik heb niets en wat hebben jullie?"
De kinderen kijken naar hun bord en dan met trillende gezichtjes naar hun vader.
"Wij hebben een heleboel soep en twee grote bananen!"
"Is dat wel eerlijk kinderen?" vraagt Anansi.
De kinderen buigen hun hoofd.
"Nee papa, dat is niet eerlijk."
Anansi buigt zich over de tafel en strijkt zijn kinderen één voor één over hun hoofd.
"Mijn maag knort, mijn buik rammelt, maar ik vraag aan niemand iets... Of wil iemand met mij delen?"
Koba springt van haar stoel.
"Ja pa, ik wil met je delen!"
"Neem van mij," roept Kaaka.
"Hier pa!" roept Sjors, "je mag alles hebben."
Dan springt Kwamie, de oudste, op.
Hij zwaait met zijn armen.
"Kalm. Rustig. Stil allemaal. We delen allemaal met pa. We geven hem elk een banaan!"
"Ja, ja," roepen de kinderen, "elk een banaan!"
En zo at Anansi die dag geen soep, maar wel twaalf bananen.
Einde.

Anansi beweert de hele dag hard te hebben gewerkt en nog niets te hebben gegeten. Als Ma Akoeba, die bananensoep kookt, ontdekt dat hij koekjes, ijs, patat en kroket heeft gegeten, krijgt hij niets. Anansi doet zo zielig dat zijn twaalf kinderen hem allemaal een banaan geven.

Marijke van Mil: Anansi eet twaalf bananen: een versie van het bekendste Surinaamse verhaal van Anansi de spin. Amsterdam, Mops, 1998

Anansi    Anansi   

Ma Akoeba    Ma Akoeba   

Kaaka    Kaaka   

Sjors    Sjors   

Kwamie    Kwamie   

Koba    Koba   

2013-03-01 14:46:20