RKOMAGRON0360

Als wij verjaardagsvisite hebben. [...] Gut jong, als wij nu nog bij elkaar zitten, dan gaat het nog altijd over vroeger. Ja, wat wij beleefd hebben als kind en zo wat. Het gat altijd over vroeger. [...] Het zijn niet altijd sprookjes en zo, maar anecdotes en zo, wat er dus voorgevallen is. Wij woonden vroeger hier in de nieuwbouw en dan [lacht], was 't.....ik herinner mij een keer, was 't heel [...] stil, 't was een uur of half zeven of zo wat, en toen reed die bode, die bodenrijders die reden hier ook nog, weet je, dan kon je wat meegeven voor Winschoten en zo, die bezorgden dat daar dan. Dus, en toen was er een mevrouw, die zei dus, of die bij ons in de buurt....of er woonde dus iemand, die had een hele, hele zware stem, en die kon je....als-ie hier stond, dan kon je...of daar stond, dan kon je 'm hier bij wijze van spreken, als 't stil was, kon je 'm horen. Dus wij lagen op bed en zo en toen zei die vrouw, die zei...die had geen kleingeld en die zei: 'Ken-ie mie ook honderd gulden wisseln?' Want ze mo[e]st dus die bode moest ze betalen voor die aardappelen veur haar dochter in Nieuwe Pekela of zo wat. Dus, en dan....het was zo stil en dan...ze vroeg dat: 'Ken-ie mie ook honderd gulden wisseln?', zei ze dan...en die man...dikke grote man [verteller praat met bromstem]: 'Al was 't ook duzend, wichter!' zei e dus. [lacht] Hij wou maar zeggen, zoveel geld had-ie wel. 'Al was 't ook duzend, wichter!' zei e dus. Dat is iets...mijn broer en mijn zuster hebben dat ook meegemaakt. Dus als we dat vertellen, dan lig je weer in een deuk dan ja. Ja.

Een vrouw vraagt de bode of hij honderd gulden kan wisselen. 'Al was 't ook duzend, wichter!' antwoordde hij. De man wilde laten zien dat hij wel zoveel geld had.

Letterlijk afschrift van DAT-opname.

16 november 2006

Nieuwe Pekela    Nieuwe Pekela   

Winschoten    Winschoten   

2013-03-01 14:46:21