Hoofdtekst
‘Loop ik durnet in HEMA - zeg dur un verkoopster zachies tege míjn: meneer… uw broek sta ope! Ik schrik me kapot, en doe as de donder alle knoopies van mun gullep dich. En met un rooie kop zeg ik tege dur, errug bedank hoor juffrouw - want dur wor tegewoordig tóch al zo gestole in de warehuize! Heb jij dan nóg steeds knoopies an je gulp, Bas? Ja - dâ kom zó: vroeger hep ik ók un rits in mun gullep gehâ - maar toen kwam op un keertie mun simmegie dur bankschroefklem tusse te zitte. En wâ je dán as kerel meemaak (--) dâ wille jullie éch niê wete wat daaro voor un partij an narigheid vaszit. Ik liep te snoeijanke van de pijn an mun ka-nariepietjie. Mun vrouw zee, vent doe toch niê zo kinderachtig, je hép toch wellus voor hétere vure gestaan. Ga maar op de bank legge en dan zal ik je wel verlosse - zee ze met un geme-
ne muil van zichbaar leedvermaak. Zij doch daarbij natuurlijk an al die kere - dâ ze zelluf in ut
kraambed hâ vertoef en door de baker verlos mos worre. Dus ik doch toen, ja hoor dat is nou éch naai-wedernaai, en nou hép ze féin dur slinger. Komp ze met de schaar an, en steek um errug onbesuis tusse die rits & mun zere vellegie & begon te porre én te porre dat ut un lieve lus was. Ik hép nooit gewete wâ nou achteruitbidde was - maar tóen hep ik ut van vore naar achtere én andersom in praktijk gebrach. Maar wâ ze ók allegaar bestak, niks hielp dur - en daar lag ik dan mooi met mun lul in ut zand. Met un bezweette knar mekkerde ze - ik ken ut niê allenig af, ik ga de buurvrouw durbij hale, want dié is naaister. Zo gezeg, zó gedaan - en ikke intusse maar kerreme. Komp ze terug met dâ wijf bij ons naas én die zeg tege me vrouw
jij ben veuls te zachzinig mettum, én terwijl geef ze un ruk an mun bebloeide broek, en hopla:
mun leuter had gelijk weer de ruimte. Ja, dâ luch errug op, hoor! Toen pak dat wijf um vas en plakter un hansaplassie op. Je zal nóu wel éffe moeilijk pisse zee ze toen, én met de seks ok
maar un paar wekies wachte. Maar ja, wâ is nou hé-lé-maal un paar wekies droogstaan op un menseleve - héé? Krijg jij de pes maar - doch ik toen kwaad - ik ben wél blij dâ je me nou hep verlos - maar voor de res - wil ik geen ene reet met je make hebbe! Bedank hoor, riep mun vrouw durna, toen ze gelukkig oprotte, ik kom morrege wel un bossie bloeme brenge! Ik zeg: beljaat!; doe dur verdomme ók nog un doossie bonbons bij. Je ben un ondankbare hond zee mun vrouw toen zwaar gebellugd - as ze jouw niê zo goed direc gehollepe hâ - hâ je nou nóg vasgezete en tot sintjuttemus op de dokter motte wachte. Eigeluk hâ ze wel gelijk, maar as vent zéinde, willie tóch wél altijd eventjies ut laatste woord hebbe, héé!
Hóe is ut nóu met je vlaggestok, Bas, gaat ut tóch wel weer un bietjie mettum? Ja hoor, gaan jullie maar féin met zun alle zitte ginnegappe over míjn pieleleed - maar om jullie uit de dut te hellepe, hij dóe nog steeds alles wattie mót doen - en nóu wil ik ur verder niê meer over lulle!’
ne muil van zichbaar leedvermaak. Zij doch daarbij natuurlijk an al die kere - dâ ze zelluf in ut
kraambed hâ vertoef en door de baker verlos mos worre. Dus ik doch toen, ja hoor dat is nou éch naai-wedernaai, en nou hép ze féin dur slinger. Komp ze met de schaar an, en steek um errug onbesuis tusse die rits & mun zere vellegie & begon te porre én te porre dat ut un lieve lus was. Ik hép nooit gewete wâ nou achteruitbidde was - maar tóen hep ik ut van vore naar achtere én andersom in praktijk gebrach. Maar wâ ze ók allegaar bestak, niks hielp dur - en daar lag ik dan mooi met mun lul in ut zand. Met un bezweette knar mekkerde ze - ik ken ut niê allenig af, ik ga de buurvrouw durbij hale, want dié is naaister. Zo gezeg, zó gedaan - en ikke intusse maar kerreme. Komp ze terug met dâ wijf bij ons naas én die zeg tege me vrouw
jij ben veuls te zachzinig mettum, én terwijl geef ze un ruk an mun bebloeide broek, en hopla:
mun leuter had gelijk weer de ruimte. Ja, dâ luch errug op, hoor! Toen pak dat wijf um vas en plakter un hansaplassie op. Je zal nóu wel éffe moeilijk pisse zee ze toen, én met de seks ok
maar un paar wekies wachte. Maar ja, wâ is nou hé-lé-maal un paar wekies droogstaan op un menseleve - héé? Krijg jij de pes maar - doch ik toen kwaad - ik ben wél blij dâ je me nou hep verlos - maar voor de res - wil ik geen ene reet met je make hebbe! Bedank hoor, riep mun vrouw durna, toen ze gelukkig oprotte, ik kom morrege wel un bossie bloeme brenge! Ik zeg: beljaat!; doe dur verdomme ók nog un doossie bonbons bij. Je ben un ondankbare hond zee mun vrouw toen zwaar gebellugd - as ze jouw niê zo goed direc gehollepe hâ - hâ je nou nóg vasgezete en tot sintjuttemus op de dokter motte wachte. Eigeluk hâ ze wel gelijk, maar as vent zéinde, willie tóch wél altijd eventjies ut laatste woord hebbe, héé!
Hóe is ut nóu met je vlaggestok, Bas, gaat ut tóch wel weer un bietjie mettum? Ja hoor, gaan jullie maar féin met zun alle zitte ginnegappe over míjn pieleleed - maar om jullie uit de dut te hellepe, hij dóe nog steeds alles wattie mót doen - en nóu wil ik ur verder niê meer over lulle!’
Beschrijving
Geslachstdeel van een man komt tussen de rits te zitten. Vrouwlief en de buurvrouw komen helpen. Uiteindelijk wordt de penis bevrijd.
Bron
Ontvangen per e-mail vanuit Dordrecht.
Commentaar
23 maart 2007
Naam Overig in Tekst
Hansaplast 
Hansaplast 
Bas
Bas
Naam Locatie in Tekst
Hema
Hema
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20