Hoofdtekst
Een ‘waar’ verhaal van een ouwe leugenbankknakker:
‘Iéder mens wil in ’t leven wel ‘es een uit’tje snijden, toch?’’Alleen komt ’t ‘r zo weinig van!’
Dit vond zijn vrijgezelle vriend Gozewijn dus ook. Deze wat oenige man van tegen de 60 was ooit wat suf gewiegd - en door zijn overbezorgde ouders zeer lulligerwijze grootgebracht. Elk mens is een product van zijn milieu zegt men (-) en Gozewijn was een sprekend wandelend prototype daarvan. Toen hij voor het eerst een knarretje in z’n piemel voelde - was hij daar zo onthutst over - dat hij jarenlang dat slurfje alleen maar durfde te benutten om z’n aardappels af te gieten. Totdat: de jeuk eraan ‘em té machtig werd, en hij beslist niet de sportschool nodig had om z’n rechterpols getraind te houden. Na lang aarzelen wikken & wegen, besloot hij zeer dapper eens aan het échte sexwerk te beginnen. Zo gezegd… zo gedaan! Gozewijn stapte een hier ter stede erg gunstig bekend staande relaxclub binnen (neehéé… niét… ‘Helpt Elkander’, want dat was toen gristelijk jongelingsontmoetingscentum te Dubbeldam), betaalde devoot het entreegeld, en besteedde daarna een daarbijbehorende consumptiebon onverwijld aan de zeer luxieuze bar. Vandaaruit bekeek hij rustig het grote aanbod van ‘nette naaimeisjes, die keurig met elkaar converserend in grote rode fauteuils hingen, welke soft werden beschenen door een vriendelijke rose gloed. Te kust en te keur - was daar voor een uur te huur. Mager, medium, mollig, wat íe ook maar wilde. Een graten-klapkut op hoge hakken zag hij niet zo zitten, want
‘zo iemand’ moest vanwege weinig vlees in de kuip onder de douche heen & weer rennen om alsnog een ietsepietsie nat te kunnen worden. Hij koos voor medium - want zó was tenslotte zijn leven tot toen toe óók verlopen, als het zelfs niet een beetje minder was. Hij vroeg aan ’n lekker stuk: ‘wat kost het, juffrouw?’ ‘Een heel uur voor 150 gulden en twee exclusieve pilsjes vanuit mijn eigen koelkastje in het atelier*.’ ‘Deal!!’ Riep Gozewijn toen opgewonden.
Hij bewonderde haar prachtige vormgeving, en dacht daar hitsig bij: ‘Zo, mevroi, u hebt zélfs meer in uw bloesje dan ík in mijn broek!’ De mevroi trok haar niemendalletje uit, en zei ge-zeten in haar opwindende lingerie: ‘Meneer, nu gaan we eerst iets drinken - maar ik moet u iets bekennen.’ ‘Ik heb namelijk geen clittoris!’ ‘Wat kan mij dat nou schelen’, zei Gozewijn toen met ’n stijve van Hiero tot aan Tokio, ‘ik lust ook Grolsch!’
Penose-logica: ‘een dief pikt de pakjes en een pezende prostituee de pikjes(…).’
‘Iéder mens wil in ’t leven wel ‘es een uit’tje snijden, toch?’’Alleen komt ’t ‘r zo weinig van!’
Dit vond zijn vrijgezelle vriend Gozewijn dus ook. Deze wat oenige man van tegen de 60 was ooit wat suf gewiegd - en door zijn overbezorgde ouders zeer lulligerwijze grootgebracht. Elk mens is een product van zijn milieu zegt men (-) en Gozewijn was een sprekend wandelend prototype daarvan. Toen hij voor het eerst een knarretje in z’n piemel voelde - was hij daar zo onthutst over - dat hij jarenlang dat slurfje alleen maar durfde te benutten om z’n aardappels af te gieten. Totdat: de jeuk eraan ‘em té machtig werd, en hij beslist niet de sportschool nodig had om z’n rechterpols getraind te houden. Na lang aarzelen wikken & wegen, besloot hij zeer dapper eens aan het échte sexwerk te beginnen. Zo gezegd… zo gedaan! Gozewijn stapte een hier ter stede erg gunstig bekend staande relaxclub binnen (neehéé… niét… ‘Helpt Elkander’, want dat was toen gristelijk jongelingsontmoetingscentum te Dubbeldam), betaalde devoot het entreegeld, en besteedde daarna een daarbijbehorende consumptiebon onverwijld aan de zeer luxieuze bar. Vandaaruit bekeek hij rustig het grote aanbod van ‘nette naaimeisjes, die keurig met elkaar converserend in grote rode fauteuils hingen, welke soft werden beschenen door een vriendelijke rose gloed. Te kust en te keur - was daar voor een uur te huur. Mager, medium, mollig, wat íe ook maar wilde. Een graten-klapkut op hoge hakken zag hij niet zo zitten, want
‘zo iemand’ moest vanwege weinig vlees in de kuip onder de douche heen & weer rennen om alsnog een ietsepietsie nat te kunnen worden. Hij koos voor medium - want zó was tenslotte zijn leven tot toen toe óók verlopen, als het zelfs niet een beetje minder was. Hij vroeg aan ’n lekker stuk: ‘wat kost het, juffrouw?’ ‘Een heel uur voor 150 gulden en twee exclusieve pilsjes vanuit mijn eigen koelkastje in het atelier*.’ ‘Deal!!’ Riep Gozewijn toen opgewonden.
Hij bewonderde haar prachtige vormgeving, en dacht daar hitsig bij: ‘Zo, mevroi, u hebt zélfs meer in uw bloesje dan ík in mijn broek!’ De mevroi trok haar niemendalletje uit, en zei ge-zeten in haar opwindende lingerie: ‘Meneer, nu gaan we eerst iets drinken - maar ik moet u iets bekennen.’ ‘Ik heb namelijk geen clittoris!’ ‘Wat kan mij dat nou schelen’, zei Gozewijn toen met ’n stijve van Hiero tot aan Tokio, ‘ik lust ook Grolsch!’
Penose-logica: ‘een dief pikt de pakjes en een pezende prostituee de pikjes(…).’
Beschrijving
Gozewijn weet weinig van seks en gaat naar de hoeren. De prostituee vertelt dat hij voor 150 gulden een uur, plus twee pilsjes krijgt. Wel zegt ze dat ze geen clitoris heeft, waarop hij antwoordt: 'Ik lust ook Grolsch!'
Bron
Ontvangen per e-mail vanuit Dordrecht.
Commentaar
26 maart 2007
Naam Overig in Tekst
Grolsch 
Grolsch 
Helpt Elkander
Helpt Elkander
Gozewijn
Gozewijn
Naam Locatie in Tekst
Dubbeldam
Dubbeldam
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20