Hoofdtekst
‘Dur leg un vent naas me in ut ziekehuis, die an zun gehemelte was geopereerd en werd door un dikke slang door zun neus van gevitaminiseerde kos voorzien. Een lieve zuster pletterde dâ elleke keer in un grote trechter boveop die slang, en liet dan heel die bups zó in zun corruppes glije. Ut was meestal wâ papperig, en op un keer zee dur un zuster, ben u niê un bietje flauw van al die slappe brij? Zou u niê ‘es un lekker plonsie soep luste? Ja, knikte die vent, en die zuster begin heel zachies te giete, zodat ‘ie zun neusgate niê zou verbrande, en toen begon die vent ineens met zun arreme te zwaaie, die zuster hiel gelijk errug verschrik op, en toen schreef die vent pislink op un brieffie, dâ lus ik niê hoor… want dur zitte verdomme geen balle in!’
Beschrijving
Een man krijgt in het ziekenhuis alleen vloeibaar voedsel te eten via een slangetje. Een zuster vraagt of hij niet eens iets anders wil, en geeft hem soep. Als de soep naar binnen gaat, wordt de man boos, en schrijft hij op een briefje dat hij de soep niet lust. Er zitten geen ballen in.
Bron
Ontvangen per e-mail vanuit Dordrecht.
Commentaar
26 maart 2007
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20