SINBRABSAG198b

Als men voor de nachtmis de geloovigen oproept, is het klokgelui niet van de lucht. Door de voortplanting van het geluid schijnt de doffe naklank van het verwijderd klokgebrom uit het water omhoog te komen. Het is alsof daar in de diepte een klok wordt geluid. Men luistere dien nacht zelf eens aan den rand van een breede waterplas, en begrijpe hoe dergelijke sagen konden ontstaan. In het Protestantsche noorden stierf de sage af, maar in Roomsche streken, waar de nacht der wonderen, de Kerstnacht, in zoo hooge eere staat, bleef de sage voortbestaan. Dat het volk onder velen en bepaald ven als "klokput" aanwijst, schijnt vreemd. Misschien zijn het heilige bronnen der Germanen, die na de kerstening der bevolking in een kwaden reuk kwamen te staan, als iets dat met "den duvel" (de heidenen) in verband stond.

SINSAG 0980 - Der Glockenpfuhl.    SINSAG 0980 - Der Glockenpfuhl.   

In veel gebieden was er een bepaald ven dat werd getypeerd als een "klokput". Vooral in de Roomsche streken heeft dit volksgeloof lang voortbestaan.

Noord-Brabantsch Sagenboek/ J. R. W. Sinninghe. - Zutphen: W.J. Thieme & Cie. - [1933], p. 143-144.

[1933]

Valt onder hoofdstuk en titel(s): II. Duivelsagen; 3. Klokputten.

Door de notulist opgevat als apart verhaal. Het is een toelichting van de auteur op de sagen over 'klokpoelen'.

Der Glockenpfuhl.

Protestant    Protestant   

Rooms    Rooms   

Kerstnacht    Kerstnacht   

Germanen    Germanen   

2013-03-01 14:46:20