FRANKE051 - De smid van Hekelingen

De smid van Hekelingen

Op Flakkee hadden de paarden het zwaar te verantwoorden. Er kwam geen nacht voorbij of de dieren werden afgereden. Zoodra de boer afgevoerd had, zoodra het gezin zich teruste begeven had, begon het spektakel in de stal.
De paarden sloegen en hinnikten, steigerden en trappelden zoodat het heele huis er van daverde.
's Morgens waren de beesten doornat van zweet en de angst stond nog in hun groote bruine fluweelen oogen.
Nu was de smid van Hekelingen iemand die er raad voor wist.
Het ligt voor de hand dat hij dikwijls gehaald werd, nu door den eenen dan door den anderen boer.
Op een keer werd zijn hulp weer ingeroepen.
De smid van Hekelingen kwam. Natuurlijk kwam hij. Hij was een man die zeker was van zijn kunnen.
Laat mij maar begaan, zei de smid van Hekelingen.
Kijk, zei hij, hier heb ik drie pilletjes. Moet jullie goed opletten wat ik daar mee doen ga. Kunnen jullie het in 't vervolg ook.
Hij lachte slim, die smid van Hekelingen. Hij wist wel dat een eenvoudige boer met die pilletjes niets uit kon richten.
En de boer wist het ook wel.
Maar toch zei die boer, ja ja.
Toen het dan stikdonker was ging de smid van Hekelingen in de stal.
Rustig ging hij zitten, op de haverkist, en wachtte tot het spektakel beginnen zou.
Hij hoefde niet lang te wachten.
Nog geen uur had ie gezeten of het begon al.
De beesten werden onrustig. Ze trappelden en sloegen, steigerden en sprongen, rukten aan de halsters en hinnikten hun angst uit. Het zweet stroomde de arme dieren bij straaltjes langs de flanken en het schuim vlokte om hun bekken. De angst deed hun oogen schelen. De dieren werden weer vreeselijk afgereden.
De boer trilde en beefde over zij heele lijf.
't Was dat de smid van Hekelingen bij hem was, anders had hij geen minuut langer in de stal gebleven. Maar de nabijheid van de smid gaf hem de moed tot blijven.
Maar hij trilde en beefde en hij zakte haast door zijn knieën; zijn tanden klapperden en de haren prikten op zijn hoofd.
De smid zat onbewogen op zijn haverkist.
Hij speelde maar zoo'n beetje met zijn pilletjes. Van de eene hand in de andere, altijd zoo maar door, bijwijze van rozekrans afbidden. Hij deed net of ie het misbaar van de paarden niet zag. Net of het hem niet aanging. 't Was of ie rustig thuis zat en of de paarden op het zelfde oogenblik niet schrikkelijk afgereden werden.
Liep daar een muis over de voerbak?
Jazeker, een klein grijs muisje wandelde zoo kalmpjes weg, voor de koppen van de paarden langs, over de rand van de krib.
Knip! deed de smid van Hekelingen met zijn vingers en hij mikte met een pilletje naar de muis.
't Was mis. De muis wandelde onverdroten verder.
Knip! daar ging een tweede pilletje.
Het maakte een sierlijk boogje maar raakte de muis niet.
Maar het derde pilletje ....
Toen de smid dat afknipte raakte het wel.
Pik! net tegen het kleine fijne grijze muisje.
En toen had je het.
Toen gebeurde het.
De muis was ineens weg, nergens meer te zien, maar vlak voor de voeten van de smid van Hekelingen viel een vrouwenhoofd.
Ja, een vrouwenhoofd met lange, zwarte haren plofte op de grond.
En meteen waren de paarden van hun verschrikkelijke berijder bevrijd.
Ja, de smid van Hekelingen wist raad met zulke dingen.

De smid van Hekelingen wist wel raad met de afgereden paarden bij de boeren. Met drie pilletjes, die hij afschoot op een klein grijs muisje, kreeg hij de paarden weer rustig. Dit muisje bleek betoverd te zijn en veranderde na te zijn geraakt door het derde pilletje, in een vrouwenhoofd.

Legenden langs de Noordzee/ S. Franke. - Zutphen: W.J. Thieme & Cie, 1934, p. 95-97.

1934

Flakkee    Flakkee   

Hekelingen    Hekelingen   

2013-03-01 14:46:20