Hoofdtekst
RB: En wat ik de laatste tijd nog wel 's vertel is-eh is een-eh een hodja-verhaal. Eh, ik noem 'm overigens-eh meestal Mullah, da's een Arabische naam, Mullah Nasreddin. En ehm dat is ook een verhaal wat ik - nou wat ik er leuk aan vind a-in 't- aan 't verhaal is dat ik 'm zeg maar puur als entertainment kan doen, maar b- dat ik 'm ook kan doen bijvoorbeeld eh in een programma...ehm, ja een afsluiting van een-van een workshop binnen 't bedrijf of wat dan ook, zulk soort dingen. En als het in die setting is dan begint het verhaal altijd met mijn vraag...eh aan-aan de mensen of ze vroeger in hun eerste baantje, in hun eerste baan, een leermeester hadden. (En) da's altijd 'n leuk moment eh omdat er dan altijd heel veel interactie kan-eh komt, dan gaan mensen al lachen, he, dan herinneren ze zich zo iemand weer. Vaak ook hele mooie verhalen die d'r dan komen, dan zeggen mensen van: ja ik zat toen-eh ik had m'n eerste baantje en ik werkte daar en daar en toen-eh had ik een chef of ik had een collega. En dan vraag ik ook van: goh, en denk je nog wel eens aan die-eh collega en chef zo in j- dagelijks werk? Nou dan komen echt de verhalen. Ehm, en dan haak ik - dan sla ik altijd een bruggetje naar hoe-hoe Mullah Nasreddin eh zijn vak heeft geleerd. Want hij kent natuurlijk de Koran van buiten en is heel wijs, eh maar is natuurlijk ook ergens...begonnen. En dat was in huis bij zijn leermeester. He, zoals dat-eh toentertijd ging, dan trok je bij je leermeester in en dan leerde je alles wat je moest leren. En bij hem was 't natuurlijk vooral de verzen van de Koran, maar ook toch al andere, basale kennis. Die twee mannen leefden daar samen tot het moment dat-dat de meester zei van-eh Mullah het is tijd om te gaan, he, je weet genoeg, je hebt mij nie meer nodig. En dan-eh trekt 'ie-eh Mullah Nasreddin de wijde wereld in, maar dan krijgt 'ie bij het afscheid, krijgt 'ie van de meester een-eh een ezel kado. En die ezel dat-dat is echt een prachtig prachtig kado. Eh, praktisch aan de ene kant, omdat hij daardoor kan reizen en dus nog meer kennis kan vergaren, maar 't is ook-ehm - 't helpt 'm ook om-omdat 'ie nooit eenzaam is. Hij 's natuurlijk nog nooit alleen geweest. En-eh en de ezel is altijd bij hem, 't is echt een vriend. En dan-eh besluit-eh Mullah naar een verre stad te gaan, 'n tocht te maken door de woestijn. Dan is 'ie niet goed voorbereid, en dan-eh is 'ie 'n dag onderweg in de brandende zon en dan zakt de ezel ineens door z'n poten heen, dan sterft 'ie van de dorst... En dan is Mullah ontroostbaar... en-eh graaft een gat aan de kant van de weg, (en) legt de ezel d'rin, zoekt wat zwerfkeien, legt ze op het graf en als dat werk gedaan is dan kan 'ie ook niets anders meer dan huilen. En dan zit 'ie naast het graf en dan-eh dan komt 'r-eh dan komt 'r af en toe-eh een reiziger voorbij, ook iemand die onderweg is van de ene stad naar de andere stad. (En dan) komen de mensen aangelopen door de woestijn en dan zien ze ineens zo'n versgedolven graf langs de kant van de weg en 'n jonge man die daar zit te huilen, en dan - ja dan maken ze eigenlijk hun eigen verhaal he, dan zeggen ze (zo) van: goh (ja), da's toch wel heel erg als je zo jong bent en dan je geliefde hier...eh verliest, in-in die woestijn en-. (In 't) passeren gooien ze dan, uit medelijden of om 'm te helpen, gooien ze een goudstuk of een zilverstuk aan z'n voeten. Dus-eh Mullah blijft nog even zitten. En na een paar maanden heeft 'ie dan zoveel geld bij elkaar gebedeld dat 'ie op het graf van de ezel een moskee bouwt. En dan, ja de reizigers blijven komen en mensen zijn dan dagen onderweg en dan staat daar ineens middenin de woestijn een moskee waar ze kunnen bidden en uitrusten. Dan zijn ze Mullah natuurlijk dankbaar en geven 'm weer geld. En dat geld dat investeert 'ie. De hele tijd. Dus hij bouwt die moskee uit en-eh graaft een irrigatiekanaal dat er ook water is en-eh, vanaf een oase, en een tuin (en nou ja)... Hij bouwt 25 jaar door...en 't is na al die jaren dan dat die-eh leermeester zich afvraagt-eh wat er dan van zijn leerling is geworden... Dus-eh hij gaat-eh hij gaat op weg, de leermeester, die wil het gewoon weten, en dan komt 'ie daar bij die plek in de woestijn. Kijkt z'n ogen uit. En Mullah die neemt de oude man mee, laat 'm alles zien. En dan zitten ze 's avonds weer aan tafel. En dan-eh - he, net zoals vroeger - en dan-dan vraagt-eh de meester ineens zo- van: ja... wie ligt er nou in dat geheimzinnige graf begraven onder die moskee die jij gebouwd heb? En dan - dan lacht Mullah en dan zegt 'ie van: nou weet u nog... die ezel die u mij gegeven heeft bij 't afscheid die ligt daar begraven. Maar vertelt u mij 's meester... wie ligt er begraven onder de moskee die u gebouwd heeft? En dan zegt de meester: daar ligt de moeder van jouw ezel.... Ja voor mij gaat 't verhaal-eh- Dit was trouwens-eh enigszins ingekort. Hij is zo kort ook, maar... Ja voor mij gaat het verhaal echt -
RK: (__) echt heel ontroerend vertel je dat zo he. (Dat kan j-)
RB: Ja. [RK: Ja.] Ja, hij is heel ontroerend om te vertellen hoor, dat moment van die ezel in die woestijn als je dan echt-eh in het vertellen 'n publiek daar stiltes laat vallen, dat is heel mooi.
RK: Wat jij nu z-m-zo tegen mij vertelt he. Dat is de-neem ik aan heel anders dan dat jij het doet in je-eh vertelling.
RB: Ja. Ja dat is een andere vorm van communiceren he.
[...]
Ehm, nouja, 't-wa-'t verhaal gaat voor mij natuurlijk over ja over leermeesterschap he. [RK: Ja.] ('k vind 't) 'n fantastische leermeester zelf-eh, dat hij z'n leerling op die manier...zelf-'t zelf laat ontdekken.
RK: Dan vragen ze natuurlijk ook wie was die van jou, of vragen ze dat niet?
RB: Nee, dat - [RK: Oh.] nee, eigenlijk- nee- Nou, misschie- ik geloof dat ('t 's 'n) keer gevraagd is naderhand ja. Ja die heb ik ook wel ge- Ja, ja misschien is dat ook wel waarom het verhaal me raakt, want ik had ook leermeesters. [RK: Hm.] Ja, ik heb wel-eh meer van leermeesters geleerd dan-eh dan in-in cursussen, workshops of opleidingen, ja.
RK: (__) echt heel ontroerend vertel je dat zo he. (Dat kan j-)
RB: Ja. [RK: Ja.] Ja, hij is heel ontroerend om te vertellen hoor, dat moment van die ezel in die woestijn als je dan echt-eh in het vertellen 'n publiek daar stiltes laat vallen, dat is heel mooi.
RK: Wat jij nu z-m-zo tegen mij vertelt he. Dat is de-neem ik aan heel anders dan dat jij het doet in je-eh vertelling.
RB: Ja. Ja dat is een andere vorm van communiceren he.
[...]
Ehm, nouja, 't-wa-'t verhaal gaat voor mij natuurlijk over ja over leermeesterschap he. [RK: Ja.] ('k vind 't) 'n fantastische leermeester zelf-eh, dat hij z'n leerling op die manier...zelf-'t zelf laat ontdekken.
RK: Dan vragen ze natuurlijk ook wie was die van jou, of vragen ze dat niet?
RB: Nee, dat - [RK: Oh.] nee, eigenlijk- nee- Nou, misschie- ik geloof dat ('t 's 'n) keer gevraagd is naderhand ja. Ja die heb ik ook wel ge- Ja, ja misschien is dat ook wel waarom het verhaal me raakt, want ik had ook leermeesters. [RK: Hm.] Ja, ik heb wel-eh meer van leermeesters geleerd dan-eh dan in-in cursussen, workshops of opleidingen, ja.
Beschrijving
Hoe Mullah Nasreddin na de dood en het begraven van zijn ezel door bedelen rijk wordt, een moskee bouwt op het graf van de ezel. Zijn leermeester zoekt hem op, waarna blijkt dat de moeder van zijn ezel onder diens moskee ligt.
Bron
Letterlijk afschrift van opname, 3april08DenBoestert1.WAV (04:28).
Commentaar
Interview bij verteller thuis
Naam Overig in Tekst
Mullah Nasreddin   
Hodja   
Arabische   
Koran   
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21