GENDT394

’n Verhoal, da wel wa liek op ’t vurrige, mot ien Babberich gebeurd zien. Doar spokten ’t ok ien ’n huus. Ze gienge de poaters Kapusiene van Babberich woarschouwe. Dor kwam ’n poater. Die begos te bidde. En toen ie kloar was, holden ie achter ’n schilderé’j iets weg. En deej da ien ’n döske. En toe gienge ze me ’n ré’jtuug me twee pèrd erveur nor ’t vèr. ’t Zal ’t Pannerdense vèr wel gewes zien. De pèrd kosse de wage hos nie trekke. Ze wiere wit van ’t schuum. Toe ze medde wage opte pont kwame, zakte die ienens zo diep, dat ’t woater d’r over hin liep. Midden opte rivier noom de poater ’t döske uutte tes en gooiden ’t ien ’t woater. Toe schoot de pont ienens wer umhoog. De duvel was verzope. En vorders liep alles gewoon af. De minse en de poater gienge wer nor huus en ze waren allemol gelukkig.

SINSAG 0410 - Der gebannte Geist.    SINSAG 0410 - Der gebannte Geist.   

Bewoners van spookhuis roepen hulp van pater in. Na bidden haalt hij iets achter een schilderij weg, doet het in een doosje, en rijdt naar de veerpont. Het doosje is zo zwaar dat de paarden de koets bijna niet kunnen trekken en de veerpont zakt sterk. Midden op de rivier gooit de pater het doosje in het water, en verdrinkt de duivel.

M.H. Dinnissen: Volksverhalen uit Gendt. Amsterdam 1993. Ed. A.J. Dekker & J.J. Schell (Nederlandse volksverhalen, deel 3)

Kapusiene    Kapusiene   

Capucijnen    Capucijnen   

Pannerdense    Pannerdense   

Babberich    Babberich   

Pannerden    Pannerden   

Babberich    Babberich   

L078a    L078a   

L077p    L077p   

2013-03-01 14:46:21