Hoofdtekst
Een jongen droeg steeds een broek met een klap. Hij liet zich toen een andere pantalon maken.
"Hoeveel el heb ik daarvoor noodig?"
"Tien el."
De broek werd gemaakt, maar de kleermaker had maar drie el noodig en stuurde de andere zeven el weerom. De jongen ging naar zijn meisje. Onderweg moest hij zijn behoefte doen, doch vergat zijn gulp vast te maken uit ongewoonte. Hij kwam bij zijn meisje.
"Nou," zei hij, "hoe staat hij?"
"Heel goed," zeide het meisje.
"Zoo," zei de jongen, "en nu heb ik nog zeven el thuis."
(Broek)
"Hoeveel el heb ik daarvoor noodig?"
"Tien el."
De broek werd gemaakt, maar de kleermaker had maar drie el noodig en stuurde de andere zeven el weerom. De jongen ging naar zijn meisje. Onderweg moest hij zijn behoefte doen, doch vergat zijn gulp vast te maken uit ongewoonte. Hij kwam bij zijn meisje.
"Nou," zei hij, "hoe staat hij?"
"Heel goed," zeide het meisje.
"Zoo," zei de jongen, "en nu heb ik nog zeven el thuis."
(Broek)
Beschrijving
Jongen laat een broek met een gulp maken. Van de tien el stof krijgt hij zeven terug. Op weg naar zijn meisje moet hij plassen, en vergeet de gulp dicht te doen. Zij zegt dat hij heel goed staat als hij vraagt hoe hij staat. Hij zegt dat hij nog zeven el thuis heeft.
Bron
Collectie Bakker (Archief Meertens Instituut)
Commentaar
17 november 1899
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21