Hoofdtekst
Aagt van Eenrum
Aagt was gezond maar arm. Zij bezat niets op de wereld. En in Eenrum was dat iets bijzonders, want daar waren vroeger alle mensen rijk. Daarom mocht Aagt ook niet arm blijven. Die gedachte kon niemand verdragen.
In die dagen lag er bij Eenrum een groot stuk land dat nog geen naam had. Het was van niemand en diende als vogelweide.
Het land lag ook maar laag. Het was groot genoeg voor Aagt. Daar waren de Eenrummers het wel over eens.
Alleen, ze moest er wat voor doen. Niks voor niks was ook toen al een bekend gezegde.
De mannen wilden het haar niet te moeilijk maken; ze moest een keer van voren naar achteren door de kerk lopen.
"Als dat alles is...," zei Aagt.
Maar de kerk moest wel vol zitten.
"Nou, wat zou dat?"
En ze moest zich wel eerst spiernaakt uitkleden.
Daar werd ze stil van.
De mannen keken haar hoopvol aan.
Aagt was lang genoeg arm geweest.
"Ik doe het!" riep ze.
De volgende zondag stroomde de kerk vol.
Aagt deed het op een holletje, de ene deur in, de andere uit. Maar de kerkgangers hadden alle gelegenheid hun ogen de kost te geven.
Aagt sloeg zich op de borst en op haar achterste, en zei: "Van voren Aagt, van achteren Aagt en het hele Eenrummer Aagt is van Aagt!"
Zo had dat land meteen een naam. Het heet daar nog altijd 't Aagt.
(Groningen)
Aagt was gezond maar arm. Zij bezat niets op de wereld. En in Eenrum was dat iets bijzonders, want daar waren vroeger alle mensen rijk. Daarom mocht Aagt ook niet arm blijven. Die gedachte kon niemand verdragen.
In die dagen lag er bij Eenrum een groot stuk land dat nog geen naam had. Het was van niemand en diende als vogelweide.
Het land lag ook maar laag. Het was groot genoeg voor Aagt. Daar waren de Eenrummers het wel over eens.
Alleen, ze moest er wat voor doen. Niks voor niks was ook toen al een bekend gezegde.
De mannen wilden het haar niet te moeilijk maken; ze moest een keer van voren naar achteren door de kerk lopen.
"Als dat alles is...," zei Aagt.
Maar de kerk moest wel vol zitten.
"Nou, wat zou dat?"
En ze moest zich wel eerst spiernaakt uitkleden.
Daar werd ze stil van.
De mannen keken haar hoopvol aan.
Aagt was lang genoeg arm geweest.
"Ik doe het!" riep ze.
De volgende zondag stroomde de kerk vol.
Aagt deed het op een holletje, de ene deur in, de andere uit. Maar de kerkgangers hadden alle gelegenheid hun ogen de kost te geven.
Aagt sloeg zich op de borst en op haar achterste, en zei: "Van voren Aagt, van achteren Aagt en het hele Eenrummer Aagt is van Aagt!"
Zo had dat land meteen een naam. Het heet daar nog altijd 't Aagt.
(Groningen)
Onderwerp
TM 2601 - Hoe het dorp (de stad, heuvel, straat, een plek of het stuk land) aan z'n naam is gekomen
TM 2601 - Hoe het dorp (de stad, heuvel, straat, een plek of het stuk land) aan z'n naam is gekomen 
Beschrijving
Een arme vrouw krijgt van de rijke mensen in het dorp een groot stuk land. Ze moet er alleen wel wat voor doen. De opdracht bestaat uit drie delen: de vrouw moet van voren naar achteren door de kerk lopen, terwijl de kerk vol zit. Bovendien moet ze spiernaakt zijn. De vrouw gaat op het voorstel in en krijgt het stuk land, dat meteen naar haar vernoemd is.
Bron
E. de Jong & P. Klaasse: Sagen en Legenden van de Lage Landen. Bussum 1980, p. 65
Motief
Q111.8 - Large quantity of land as reward.
Q111.8 - Large quantity of land as reward.
Commentaar
1980
Bron: K. ter Laan: Groninger volksleven, deel I, Groningen 1959, pp.134-136
Hoe het dorp (de stad, heuvel, het stuk land) aan z'n naam is gekomen
Naam Overig in Tekst
Aagt van Eenrum
Aagt van Eenrum
't Aagt
't Aagt
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20