Hoofdtekst
De onverschrokken dienstmeid
Een knappe dienstmeid, die zonder dat ze er op uit was menige jongeman het hoofd op hol had gebracht, scheen eindelijk haar keus te hebben gemaakt. Of het de juiste was, werd in haar omgeving betwijfeld. En het duurde niet lang of de bedenkingen kwamen haar ter ore.
Hij scheen niet zo'n brave borst als hij deed voorkomen. Terwijl hij haar met mooie praatjes het hof maakte, liet hij zich onder zijn vrienden smalend over haar uit.
Eerst weigerde ze dit te geloven, maar toen vaststond dat het de waarheid was, gaf ze de vrijer de bons. Alle ontkenningen baatten hem niet; ze was onverbiddelijk.
De vrijer gaf te kennen dat hij het er niet bij zou laten zitten.
De hoeve waar de meid in dienst was, stond op een erf dat door een hoge muur van de openbare weg werd gescheiden. Een van haar taken was 's avonds de poort te sluiten.
Op een avond begaf de afgedankte vrijer zich met een vriend naar de boerderij. Daar hulden zij zich in een wit gewaad, klommen op elkaars schouders en posteerden zich als een lange, spookachtige gedaante aan de binnenkant van de poort.
De bedoeling was de dienstmeid zo'n schrik op het lijf te jagen dat het haar nog lang zou heugen.
Toen ze buiten kwam en het spook zag, schrok ze even. Maar al gauw had ze het door.
Ze bekeek de lange witte gedaante aandachtig en zei toen bij zichzelf, maar luid genoeg: "Vreemd... twee witten boven elkaar heb ik vaker gezien, maar twee witten en daar een zwarte bovenop... dat lijkt me niet pluis."
De vriend van de vrijer, die onder stond, dacht: Als er nog een zwarte bovenop staat, kan dat niemand anders zijn dan de duivel.
Zonder zich te bedenken, zette de onderste het op een lopen. De ander kwam zo ongelukkig neer, dat hij naar huis moest worden gedragen.
(Friesland)
Een knappe dienstmeid, die zonder dat ze er op uit was menige jongeman het hoofd op hol had gebracht, scheen eindelijk haar keus te hebben gemaakt. Of het de juiste was, werd in haar omgeving betwijfeld. En het duurde niet lang of de bedenkingen kwamen haar ter ore.
Hij scheen niet zo'n brave borst als hij deed voorkomen. Terwijl hij haar met mooie praatjes het hof maakte, liet hij zich onder zijn vrienden smalend over haar uit.
Eerst weigerde ze dit te geloven, maar toen vaststond dat het de waarheid was, gaf ze de vrijer de bons. Alle ontkenningen baatten hem niet; ze was onverbiddelijk.
De vrijer gaf te kennen dat hij het er niet bij zou laten zitten.
De hoeve waar de meid in dienst was, stond op een erf dat door een hoge muur van de openbare weg werd gescheiden. Een van haar taken was 's avonds de poort te sluiten.
Op een avond begaf de afgedankte vrijer zich met een vriend naar de boerderij. Daar hulden zij zich in een wit gewaad, klommen op elkaars schouders en posteerden zich als een lange, spookachtige gedaante aan de binnenkant van de poort.
De bedoeling was de dienstmeid zo'n schrik op het lijf te jagen dat het haar nog lang zou heugen.
Toen ze buiten kwam en het spook zag, schrok ze even. Maar al gauw had ze het door.
Ze bekeek de lange witte gedaante aandachtig en zei toen bij zichzelf, maar luid genoeg: "Vreemd... twee witten boven elkaar heb ik vaker gezien, maar twee witten en daar een zwarte bovenop... dat lijkt me niet pluis."
De vriend van de vrijer, die onder stond, dacht: Als er nog een zwarte bovenop staat, kan dat niemand anders zijn dan de duivel.
Zonder zich te bedenken, zette de onderste het op een lopen. De ander kwam zo ongelukkig neer, dat hij naar huis moest worden gedragen.
(Friesland)
Onderwerp
VDK 1676E* - Spookspelen: twee witten met een zwarte erop 
VDK 1676E* - Spookspelen: twee witten met een zwarte erop 
ATU 1676 - The Pretended Ghost
ATU 1676 - The Pretended Ghost
sinVDK 1676E* - "Zwei Weisse mit einem Schwarzen darauf, hab ich noch nie gesehen"
sinVDK 1676E* - "Zwei Weisse mit einem Schwarzen darauf, hab ich noch nie gesehen"
Beschrijving
De knappe dienstmeid hoort om zich heen dat haar vrijer niet zo'n brave borst is als hij doet voorkomen. Ze geeft hem de bons. Hij laat het er niet bij zitten, en verzint een plannetje om haar te laten schrikken. Hij verkleedt zich samen met een vriend als spook. Het meisje zegt echter dat ze de duivel op zijn schouders ziet staan. De jongens schrikken; de een gaat er van door, de ander valt heel ongelukkig op de grond.
Bron
E. de Jong & P. Klaasse: Sagen en Legenden van de Lage Landen. Bussum 1980, p. 111
Commentaar
1980
Bron: W. Dykstra: Uit Friesland's volksleven van vroeger en later, deel II, Leeuwarden 1896,pp. 98-99
Spookspelen: twee witten met een zwarte erop
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20