VOLKS039 - Van de schoone schildersdochter, van de booze Zwarte Griet en van Kokodeike.

Van de schoone schildersdochter, van de booze Zwarte Griet en van Kokodeike
Daar was zoo eens een schilder, en die werkte in het paleis van den koning. Op zekeren dag vergat hij 's avonds zijn snuifdoos mee naar huis te nemen: op deze stond het portret geschildeld van een wonderschoon meisken. Nu gebeurde het, dat de koning daar juist voorbij kwam gewandeld, en nauw had de vorst de beeltenis gezien, of zijn hart schoot in brand en daar was hij nu immers 'lijk een zot op het lieve kind verliefd! Toen 's anderendaags de schilder terug naar het paleis kwam, vroeg de koning hem, wie dat meisken toch was, die zoo op éenen oogslag al zijn zinnen betooverd had?
"Koning, het is mijn dochter!" luidde het antwoord.
"O, voer haar dadelijk naar hier," riep de koning uit; "Zij wordt mijn vrouw, en ik schenk haar de helft van mijn rijk!"
Zoo blij als een kermisvogel — ja, ge kunt dat wel denken! de schoonvader van den koning! — spoedde de schilder zich naar huis. Terstond werden aanstalten gemaakt voor het vertrek van de aanstaande vorstin. In haar schitterendst gewaad ging zij hovewaarts, vergezeld van haar meid, een oud wijf, die Zwarte Griet heette. Haar schoothondje, Kokodeike, dat zij heel gaerne zag, mocht ook mee naar het hof gaan. Maar als beide vrouwen en het hondje nu al een heel eind weegs hadden afgelegd, stonden zij vlak daar voor een brug. Eensklaps greep Zwarte Griet het meisje vast, trok haar kleêren uit, en wierp haar in 't water. Maar Kokodeike wilde zijn juffrouwke niet verlaten, en, liever dan te blijven leven, sprong hij baar achterna.
Tegen den avond kwam Griet alleen in het paleis, en toonde zich aan den koning. Op het zicht van dat oûbakken, gerimpeld gezicht, ontstak deze in toorn, want hij dacht, dat de schilder hem voor den zot had gehouden, en hij liet hem in de boeien slaan.
Ook op Griet wilde hij zijn colere uitwerken, en haar doen opsluiten, maar het wijf zei (zeker om tijd te winnen?): "Wacht eens 'nen keer tot morgen! Gij hebt mij nog maar 's avonds gezien, maar zie mij eens aan bij het zonnelicht!..."
De koning dacht in zijn eigen: "Wie weet, wat zit er achter?" en hij wachtte tot 's anderendaags.
Toen echter Zwarte Griet na den nacht even oud, leelijk en rimpelig als den vooravond wakker werd, sloten ze haar ook in de gevangenis op. Maar nu komt het schoone aan...
Een heer van den koning zijn hof kwam alle dagen voorbij het water, waar de booze Griet haar meesteres had ingestort. En elken keer hoorde hij gekreun, en vernam de volgende woorden: "Koko-kokodeike!"
En een ander stem daarop: "Wat belieft er u, mijn lief juffrouwke!"
"Die leelijke Zwarte Griet
Heeft ons in 't water gestiet."
De hoveling werd ongerust, en wilde er het zijne van weten. Daarom liet hij den stroom onderzoeken, en eindelijk ontdekten ze het meisje en het hondje, die al gauw tot het leven wederkeerden. En toen trouwde de koning met de schoone schildersdochter, en Kokodeike kreeg een plaats aan 't hof!
(Antwerpen)

AT 0533 - The Speaking Horsehead    AT 0533 - The Speaking Horsehead   

ATU 0533 - The Speaking Horsehead.    ATU 0533 - The Speaking Horsehead.   

Een schilder werkt bij een koning. De schilder heeft een schilderijtje van zijn dochter bij zich. De koning wordt verliefd op de afbeelding en vraagt de schilder het mooie meisje te brengen om met haar te trouwen. Het meisje begeeft zich naar het paleis, vergezeld van een meid. De meid is een oude, rimpelige vrouw. Onderweg gooit de vrouw plotseling het meisje in het water. De koning is zeer teleurgesteld als hij de vrouw ziet. Hij laat de schilder en de vrouw in de gevangenis zetten. Dan hoort een hoveling het hondje praten met zijn bazinnetje in het water, wordt het meisje gered en komt aan bij de koning. Hij trouwt met het meisje.

Volkskunde. Tijdschrift voor Nederlandsche Folklore. 1 (1888) 175-6

K2252 - Treacherous maidservant.    K2252 - Treacherous maidservant.   

K1934 - Impostor forces hero (heroine) to change places with him (her).    K1934 - Impostor forces hero (heroine) to change places with him (her).   

B313 - Helpful animal an enchanted person.    B313 - Helpful animal an enchanted person.   

H13.1.2 - Recognition by overheard conversation with dog.    H13.1.2 - Recognition by overheard conversation with dog.   

1888

The Speaking Horsehead

Kokodeike    Kokodeike   

Zwarte Griet.    Zwarte Griet.   

2013-03-01 14:46:20