Hoofdtekst
MOEDER MOEST STERVEN
Bij Broek in Waterland lag het Belmermeer en daar op de dijk draaide een molen. Daarin woonde een moeder met haar dochter en omdat die dochter verkering had, kwam haar vrijer elke zondagnacht bij haar opzitten. Nu moest hij altijd voor twaalf uur de deur uit en als hij dan op de weg wandelde, liep er een kat als maar langs zijn benen te strijken. Op het laatst kwam dat hem toch verdacht voor, zodat hij besloot te blijven, al drong zijn meisje nog zo aan dat hij voor middernacht naar huis moest gaan. Ten slotte zei ze: "Nou, blijf dan maar, maar je moet niks met me doen." Toen het twaalf uur was, viel ze bewusteloos neer. Hij legde een zakdoek over haar gezicht en ging haar moeder roepen, maar die lag ook al buiten kennis. Hij gooide een laken over haar kop en ging toen weer naar zijn meisje toe en daar zag hij een grote brommerd (bromvlieg) als maar om haar heen vliegen. Hij haalde de zakdoek weg, de bromvlieg vloog in de mond van zijn meisje en meteen kwam ze bij. Hij vertelde wat hij had gedaan en wat hij had gezien. Het eerste wat ze zei was: "En leit moeder nou nog met 'n laken om d'r kop? " "Ja", zei hij. "O jemie", zei ze, "dan is moeder dood, want de tijd is om." Het was ondertussen twee uur geworden. Ze gingen kijken en ja, moeder was dood. Het was duidelijk dat om middernacht de geest haar lichaam had verlaten en niet meer terug had gekund. Daar de dochter van hetzelfde laken een pak was, heeft die jongen natuurlijk de verkering uitgemaakt. Hij wilde niet met een kol trouwen, ook al was ze dan nog zo mooi.
Bij Broek in Waterland lag het Belmermeer en daar op de dijk draaide een molen. Daarin woonde een moeder met haar dochter en omdat die dochter verkering had, kwam haar vrijer elke zondagnacht bij haar opzitten. Nu moest hij altijd voor twaalf uur de deur uit en als hij dan op de weg wandelde, liep er een kat als maar langs zijn benen te strijken. Op het laatst kwam dat hem toch verdacht voor, zodat hij besloot te blijven, al drong zijn meisje nog zo aan dat hij voor middernacht naar huis moest gaan. Ten slotte zei ze: "Nou, blijf dan maar, maar je moet niks met me doen." Toen het twaalf uur was, viel ze bewusteloos neer. Hij legde een zakdoek over haar gezicht en ging haar moeder roepen, maar die lag ook al buiten kennis. Hij gooide een laken over haar kop en ging toen weer naar zijn meisje toe en daar zag hij een grote brommerd (bromvlieg) als maar om haar heen vliegen. Hij haalde de zakdoek weg, de bromvlieg vloog in de mond van zijn meisje en meteen kwam ze bij. Hij vertelde wat hij had gedaan en wat hij had gezien. Het eerste wat ze zei was: "En leit moeder nou nog met 'n laken om d'r kop? " "Ja", zei hij. "O jemie", zei ze, "dan is moeder dood, want de tijd is om." Het was ondertussen twee uur geworden. Ze gingen kijken en ja, moeder was dood. Het was duidelijk dat om middernacht de geest haar lichaam had verlaten en niet meer terug had gekund. Daar de dochter van hetzelfde laken een pak was, heeft die jongen natuurlijk de verkering uitgemaakt. Hij wilde niet met een kol trouwen, ook al was ze dan nog zo mooi.
Onderwerp
SINSAG 0591 - Die Seele der Hexe verlässt den Körper in Tiergestalt (als Lichtlein)
SINSAG 0591 - Die Seele der Hexe verlässt den Körper in Tiergestalt (als Lichtlein)
Beschrijving
Een moeder en een dochter wonen samen in een molen. De dochter heeft verkering, en haar vrijer blijft elke zondag tot middernacht bij haar. Hij moet voor twaalf uur weer naar zijn eigen huis terug, en iedere keer strijkt er tijdens zijn terugreis een kat langs zijn benen. Hij besluit om tot na middernacht bij de dochter te blijven om uit te vinden hoe het zit. Om twaalf uur valt de dochter bewusteloos neer. De vrijer legt een zakdoek over haar mond. Ook de moeder ligt buiten kennis op de grond zodat hij ook bij haar een laken over haar hoofd gooit. Als hij terug gaat naar de dochter ziet hij een grote bromvlieg om haar heen vliegen. Hij trekt de zakdoek weg en de vlieg vliegt in de mond van het meisje. Hierdoor komt ze weer bij. de moeder is gestorven. De geest heeft haar lichaam om middernacht verlaten en kon er vervolgens niet meer in door het laken over haar mond. De vrijer wil niet meer met de dochter trouwen omdat ze net als haar moeder een tovenares is.
Bron
J.R.W. Sinninghe: Spokerijen in de Zaanstreek en Waterland. Zaltbommel 1975, p.12-13
Commentaar
[26 juni 1911]
Die Seele der Hexe verlässt den Körper in Tiergestalt
Naam Locatie in Tekst
Broek in Waterland
Broek in Waterland
Belmermeer
Belmermeer
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20