ROODKAPJE398 - Roodkapje

Roodkapje
Er was eens een lief meisje. Omdat ze altijd een rood mutsje droeg, noemde iedereen haar Roodkapje.
Op een dag zei haar moeder: 'Roodkapje, wil je naar grootmoeder gaan? Ze is ziek. Breng haar maar een flesje wijn en lekkere koekjes. Dat helpt vast.' 'Goed, mam.' Roodkapje pakte de mand met het lekkers, zwaaide haar moeder gedag en vertrok.
Nadat ze een tijdje door het bos had gelopen, hoorde Roodkapje geritsel. Wat zou dat toch zijn, dacht ze. Zitten er lieve konijntjes in de bosjes. Of grappige egels? Ze schrok heel erg toen er opeens een wolf uit de struiken sprong. 'Help!' gilde Roodkapje. 'Help!' 'Wat is dat nou?' vroeg de wolf vriendelijk. 'Ben je bang voor me?' Roodkapje knikte. 'Dat hoeft niet, hoor,' ging de wolf door. 'Ik ben geen boze wolf, maar juist een heel lieve.' Dat jokte de wolf natuurlijk. Want eigenlijk had hij erg veel zin om Roodkapje op te eten. En daarom vroeg hij: 'Waar ga jij naartoe?' 'Naar grootmoeder,' antwoordde Roodkapje. 'Ze is ziek en daarom ga ik haar wat lekkers brengen.’ 'Lief van jou.' De wolf likte stiekem zijn lippen af, zoveel trek had hij in Roodkapje. 'En waar woont jouw grootmoeder dan?' 'Aan het eind van dit pad, in het huisje bij de drie bomen.' De wolf tuurde het pad af en opeens kreeg hij een heel goed idee. Hij dacht: als ik nou eerst die grootmoeder opeet en daarna pas Roodkapje, dan heb ik twee lekkere hapjes op één dag. Mmm! En vlug zei hij: 'Zeg, lieve Roodkapje, ik ga weer verder, hoor. Maar weet je wat je moet doen? Pluk bloemen voor je grootmoeder. Dat zal ze fijn vinden. Kijk, daar verderop groeien er een heleboel. Dag!' En de wolf rende ervandoor. 'Ha, ha,' lachte hij zachtjes, 'wat ben ik toch slim. Nu gaat Roodkapje bloemen plukken en intussen kan ik lekker haar grootmoeder opeten.'
Al snel kwam de wolf bij het huisje. Met zijn poot klopte hij op de deur. 'Ben jij dat, Roodkapje?' vroeg grootmoeder. 'Trek maar aan het touwtje dat uit de brievenbus hangt, dan gaat de deur vanzelf open.' Dat deed de wolf. Op zijn tenen sloop hij naar het bed van grootmoeder en... Hap! De gemene wolf slokte haar in één hap op. Daarna pakte hij een nachthemd uit de kast en trok dat aan. Want hij wilde op grootmoeder lijken. Maar met alleen grootmoeders nachthemd aan bleef hij nog steeds een wolf. Toen zag de wolf de slaapmuts van grootmoeder liggen. Die zette ze altijd op als ze's nachts ging slapen. De wolf trok de slaapmuts over zijn kop en kroop in het bed.
Net op tijd, want daar kwam Roodkapje al aan met een grote bos bloemen. Wat gek, dacht ze toen ze voor het huisje stond. De deur staat zomaar open. Ze liep naar binnen en riep: 'Hoi, grootmoeder, hier ben ik.' Er kwam geen antwoord en Roodkapje liep naar het bed. Wat lag oma diep onder de dekens. En wat zag ze er vreemd uit! 'Grootmoeder', zei Roodkapje ongerust. ‘Wat heeft u grote oren. 'Dan kan ik je beter horen, mijn kind,' zei de wolf zacht. 'Grootmoeder, wat heeft u grote ogen.' ‘Dan kan ik je beter zien, mijn kind.' 'Maar grootmoeder, wa-wat heeft u een grote mond.' 'Dan kan ik je beter… opeten!' gromde de wolf. Hij sprong uit bed en at Roodkapje in één hap op. Nu had hij zo'n volle buik dat hij eerst maar eens ging slapen.
Na een tijdje kwam er een jager langs het huisje. Hij hoorde een hard gesnurk. 'Grrr…’ En weer: ‘Grrr...' Tsjonge-jonge, dacht de jager. Die grootmoeder kan hard snurken. Zou het wel goed met haar gaan? Hij gluurde door het raam en zag de wolf liggen. Oef. Wat had die een dikke buik. De jager snapte meteen wat er gebeurd was. 'Wat ben je toch een lelijke, boze wolf,' mopperde hij. Hij pakte zijn mes en sneed met één haal de buik van de wolf open. En ja hoor, daar kwamen grootmoeder en Roodkapje te voorschijn. 'Dank je wel, jager,' zei grootmoeder blij. 'Je hebt ons gered!'
De wolf had er niets van gemerkt en snurkte nog gewoon door. De jager en Roodkapje stopten vlug zware stenen in zijn buik. Grootmoeder pakte een naald en een draad en naaide de buik weer dicht. Daarna verstopten ze zich achter een van de bomen. Na een paar minuutjes kwam de wolf naar buiten. ‘O,’ kreunde hij. ‘O, wat heb ik een dorst. Misschien heb ik toch te veel gegeten. Ik ga gauw wat drinken bij de vijver.' Maar door de zware stenen in zijn buik viel hij voorover in het water en verdronk.
Toen at Roodkapje een paar koekjes en grootmoeder en de jager dronken een glaasje wijn en alledrie waren ze blij dat het zo goed was afgelopen.

ATU 0333 - Little Red Riding Hood    ATU 0333 - Little Red Riding Hood   

AT 0333 - The Glutton (Red Riding Hood)    AT 0333 - The Glutton (Red Riding Hood)   

Onderweg naar grootmoeder komt Roodkapje de wolf tegen, vertelt dat ze naar grootmoeder gaat en waar ze woont, en laat zich verleiden om bloemen te plukken. De wolf gaat naar grootmoeders huis, klopt aan, doet de stem van Roodkapje na, mag binnenkomen, eet grootmoeder op, verkleedt zich als grootmoeder en gaat in bed liggen. Roodkapje verbaast zich over de deur die open is, en de grote ogen, oren en mond van grootmoeder, waarna de wolf haar opeet. De wolf snurkt in zijn slaap zo hard dat een jager gaat kijken, ziet de wolf met een dikke buik, snijdt met een mes de buik van de wolf open, waar Roodkapje en grootmoeder uit komen. Ze vullen de buik met stenen en naaien de buik dicht. Na ontwaken gaat de wolf drinken, valt in het water en verdrinkt.

Vivian den Hollander. Sprookjes voor kleuters. Houten: Van Holkema & Warendorf, 2003
KB: 4199737
Collectie Roodkapje/Karsdorp

Q426 - Wolf cut open and filled with stones as punishment.    Q426 - Wolf cut open and filled with stones as punishment.   

K2011 - Wolf poses as ”grandmother“ and kills child.    K2011 - Wolf poses as ”grandmother“ and kills child.   

B211.2.4 - Speaking wolf.    B211.2.4 - Speaking wolf.   

Z18.1 - What makes your ears so big?--To hear the better, my child, etc.    Z18.1 - What makes your ears so big?--To hear the better, my child, etc.   

K1832 - Disguise by changing voice.    K1832 - Disguise by changing voice.   

Ills Daniëlle Schothorst

Roodkapje    Roodkapje   

2019-05-20