SWATER23 - In het lijkenhuisje

IN HET LIJKENHUISJE
Er waren eens een paar jongens uit Broek in Waterland die niet bang waren uitgevallen. Een van hen vroeg aan een kameraad: "Durf jij naar 't lijkenhuisje te gaan?" "Ja, waarom niet?" was het antwoord. Op een avond zou het dan gebeuren, maar een andere jongen was er tevoren naar toe gegaan en had zich daar verborgen. Ze hadden tegen die waaghals gezegd: "Als bewijs dat je er geweest bent, moet je een been meenemen". En toen hij in het lijkenhuisje kwam, nam hij dan ook het eerste het beste been dat hij zag. De jongen die daar verborgen zat, zei daarop met verdraaide stem: "Da's mijn been". Zijn kameraad liet toen het been vallen en nam een ander, maar weer klonk het: "Da's mijn been". Opnieuw liet hij het been vallen, greep een derde been en weer hoorde hij die stem: "Da's mijn been! " "Och kerel", zei de jongen toen. "Meer benen heb je niet; nou ga ik met deze school."

VDK 1676D* - Schedel halen uit knekelhuis: "Dit is mijn vaders hoofd."    VDK 1676D* - Schedel halen uit knekelhuis: "Dit is mijn vaders hoofd."   

ATU 1676D - “That’s my Head!”    ATU 1676D - “That’s my Head!”   

sinVDK 1676D* - Der Gang zum Knochenhaus um einen Totenkopf zu holen.    sinVDK 1676D* - Der Gang zum Knochenhaus um einen Totenkopf zu holen.   

Een paar jongens spreken af naar het lijkenhuis te gaan. Een van hen gaat eerder en verstopt zich. De anderen gaan na hem naar het lijkenhuis. Om te bewijzen dat hij echt in het lijkenhuis is geweest, moet een van de waaghalzen een been meenemen. Wanneer hij een been vastpakt, zegt de jongen die verstopt zit: "Blijf af, dat is mijn been." Ook bij het tweede en derde been hoort de waaghals dezelfde woorden. Dan zegt hij: "Kerel, meer benen heb je niet, ik ga er met deze vandoor."

J.R.W. Sinninghe: Spokerijen in de Zaanstreek en Waterland. Zaltbommel 1975, p.27

2 oktober 1901

Schedel halen uit het knekelhuis: "Dit is mijn vaders hoofd!"

Broek in Waterland    Broek in Waterland   

2013-03-01 14:46:20