Hoofdtekst
Eens is het gebeurd dat de Noord-Friezen en de Denen oorlog met elkander hadden. Er vielen harde klappen maar op het laatst kregen de Noord-Friezen er genoeg van. Ze lieten de vijand de hielen zien en vluchtten naar hun haardsteden zoo hard ze maar konden.
Maar daar kwamen ze van een kouwe kermis thuis. Ze dachten vriendelijk ontvangen te worden door hun verlangende vrouwen maar dat hadden ze dan leelijk mis.
Wat is dat? krijschten de vrouwen, wat is dat? Lafaards? Ben jullie op de loop gegaan?
Nu waren de vrouwen van de Noord-Friezen niet bang voor een licht gerucht in die dagen. Ze waren aan hun huishoudelijke bezigheden toen hun mannen op de vlucht sloegen. Ze hadden de brijpotten op het vuur staan en ze roerden de pap opdat er geen klonters in zouden komen. Ook moesten ze zorgen dat de karnemelk niet schiften ging.
Maar toen de kerels zoo ineens voor haar stonden werden ze razend.
Ze namen brijpot en pollepel en stormden op de onthutste Denen in. En niet zoo zachtjes ook. De Denen moeten bij die gelegenheid verschrikkelijk op hun falie gehad hebben. Nou, de honden vraten er geen brood van. De vrouwen sloegen er met de pollepels op los en zetten de potten met brij op de koppen van de Denen of het zoo niets was. Ranselen maar jongens.
En toen de Noord-Friezen het dappere gedrag van hun wijven zagen kwam er weer moed in hun hart. Het echte vurige strijdersbloed begon weer door hun aderen te vloeien. Ze stormden opnieuw op de vijand in en het duurde niet lang of de strijd was gewonnen.
En uit dankbaarheid voerden de Noord-Friezen voortaan de brijpot in hun wapen.
Maar daar kwamen ze van een kouwe kermis thuis. Ze dachten vriendelijk ontvangen te worden door hun verlangende vrouwen maar dat hadden ze dan leelijk mis.
Wat is dat? krijschten de vrouwen, wat is dat? Lafaards? Ben jullie op de loop gegaan?
Nu waren de vrouwen van de Noord-Friezen niet bang voor een licht gerucht in die dagen. Ze waren aan hun huishoudelijke bezigheden toen hun mannen op de vlucht sloegen. Ze hadden de brijpotten op het vuur staan en ze roerden de pap opdat er geen klonters in zouden komen. Ook moesten ze zorgen dat de karnemelk niet schiften ging.
Maar toen de kerels zoo ineens voor haar stonden werden ze razend.
Ze namen brijpot en pollepel en stormden op de onthutste Denen in. En niet zoo zachtjes ook. De Denen moeten bij die gelegenheid verschrikkelijk op hun falie gehad hebben. Nou, de honden vraten er geen brood van. De vrouwen sloegen er met de pollepels op los en zetten de potten met brij op de koppen van de Denen of het zoo niets was. Ranselen maar jongens.
En toen de Noord-Friezen het dappere gedrag van hun wijven zagen kwam er weer moed in hun hart. Het echte vurige strijdersbloed begon weer door hun aderen te vloeien. Ze stormden opnieuw op de vijand in en het duurde niet lang of de strijd was gewonnen.
En uit dankbaarheid voerden de Noord-Friezen voortaan de brijpot in hun wapen.
Beschrijving
Er was oorlog tussen de Noord-Friezen en de Denen. De Noord-Friese mannen vluchtten naar huis, waarop de vrouwen met hun pollepels en brijpotten op de Denen afstormden. Zo wonnen zij uiteindelijk de strijd.
Bron
Legenden langs de Noordzee/ S. Franke. - Zutphen: W.J. Thieme & Cie, 1934, p. 265-266.