Hoofdtekst
Eens kwam er een meermin de Wezer opgezwommen.
Blijkbaar was ze de koers kwijt. Wellicht ook heeft ze zoo gauw niet gezien dat ze in een riviermond zwom inplaats van in volle zee. In ieder geval is het haar slecht bekomen want nauwlijks had ze de zee verlaten en zwom ze de riviermond binnen, of, kip, ik heb je! en ze werd gevangen. Door die uit 't kerspel de Waddens.
Ze jammerde verschrikkelijk, die zeevrouw. Men zou haar los laten. Men zou haar terug in het water werpen maar ja, die uit 't kerspel Waddens waren doof voor haar woorden. Ze deden net of ze niets hoorden en sleurden de arme zeevrouw mee het Oldenburgsche land in.
Maar van hun kant zijn daarop die van Oldenburg van een kouwe kermis thuis gekomen.
De zeevrouw waarschuwde, sleur me niet verder mee, er komen ongelukken van. Ze dreigde niet dadelijk hoor, o nee, ze had genoeg gesmeekt, maar toen ze zag dat het niet hielp begon ze te dreigen. Sleep me niet verder mee, sprak ze en haar oogen vlamden, denk om de gevolgen.
Maar de lui uit 't kerspel Waddens gaven geen asem. Welnee, ze lachten maar een beetje en sleepten het arme zeewiefke verder het land in.
Nog eens herhaalde de zeevrouw haar dreigement. Sleur me niet verder mee menschen, want weet, zoover ge me 't land insleept, zoover zal de zee alles verzwelgen.
De menschen lachten zich krom om die sprekende zeemeermin maar naderhand verging hun het lachen wel. Want precies zooals de zeevrouw voorspeld had is het ook gebeurd. De zee heeft het kerspel Waddens verzwolgen zoover als men de meermin het land in gesleept had.
Tja, met de voorspelling van een meermin valt niet te spotten.
Blijkbaar was ze de koers kwijt. Wellicht ook heeft ze zoo gauw niet gezien dat ze in een riviermond zwom inplaats van in volle zee. In ieder geval is het haar slecht bekomen want nauwlijks had ze de zee verlaten en zwom ze de riviermond binnen, of, kip, ik heb je! en ze werd gevangen. Door die uit 't kerspel de Waddens.
Ze jammerde verschrikkelijk, die zeevrouw. Men zou haar los laten. Men zou haar terug in het water werpen maar ja, die uit 't kerspel Waddens waren doof voor haar woorden. Ze deden net of ze niets hoorden en sleurden de arme zeevrouw mee het Oldenburgsche land in.
Maar van hun kant zijn daarop die van Oldenburg van een kouwe kermis thuis gekomen.
De zeevrouw waarschuwde, sleur me niet verder mee, er komen ongelukken van. Ze dreigde niet dadelijk hoor, o nee, ze had genoeg gesmeekt, maar toen ze zag dat het niet hielp begon ze te dreigen. Sleep me niet verder mee, sprak ze en haar oogen vlamden, denk om de gevolgen.
Maar de lui uit 't kerspel Waddens gaven geen asem. Welnee, ze lachten maar een beetje en sleepten het arme zeewiefke verder het land in.
Nog eens herhaalde de zeevrouw haar dreigement. Sleur me niet verder mee menschen, want weet, zoover ge me 't land insleept, zoover zal de zee alles verzwelgen.
De menschen lachten zich krom om die sprekende zeemeermin maar naderhand verging hun het lachen wel. Want precies zooals de zeevrouw voorspeld had is het ook gebeurd. De zee heeft het kerspel Waddens verzwolgen zoover als men de meermin het land in gesleept had.
Tja, met de voorspelling van een meermin valt niet te spotten.
Onderwerp
SINSAG 0045 - Andere Sagen von Meerweibern 
SINSAG 0045 - Andere Sagen von Meerweibern 
Beschrijving
Mensen van 't kerspel Waddens hadden een meermin gevangen die de Wezer was ingezwommen. De vrouw waarschuwde dat als zij verder werd meegesleurd, er ongelukken zouden komen: zover zij het land ingesleept zou worden, zover zou de zee alles verzwelgen. En zo is het gebeurd.
Bron
Legenden langs de Noordzee/ S. Franke. - Zutphen: W.J. Thieme & Cie, 1934, p. 241-242.
Naam Locatie in Tekst
't Kerspel Waddens
't Kerspel Waddens
Oldenburg
Oldenburg
Wezer
Wezer