Hoofdtekst
Klein Haarhuis: Vrielink, de kapper bie oons, he, dat wusn wie a wa twee moand van te vuurtn, toe was mien moor en zien zuster, wat in Vas is trouwd, doe warn ze doar boetn, t is onveer tien uur, half elm, in een moal kwamn ze in hoes loopn, o God, wat wie no hebt zeen, no hebt zeen. No wat he’j dan? zer ik, ding, ne zwarte wolk, nen langn stert d’ran, völ lawaai d’rbie en n lawaai d’rbie, en den is bied ouns langs de tuffelkoed langs goan, zee, den kwam van B. of bie de tuffelkoel langs en precies op P ... zien hoes an en d’r was zoavöl lawaai bie. Doe zeg mien vaar, dan zal’t zich wa oetwiezn, dan zal t wa komn, holdt doar mer reknschop met. En precies zoa-as ’t gebuurd is, ... precies n zölfdn weg ... heelmoal alles kapot, nooldn Mei zat heelmoal onder ’t puun, vast onder t puun, dikke pöal warn ok ofweajd, n ooldn Mei zit vast onder t puun, hef nog n wek of vief zes bie ouns west, want zie haar gen onderdak meer, doar stun nen beeln glaazn koepel in de glaaznkast, dat hadn ze vroger, zonne stölp en dat stun, ik vertel t hier, zoa woar as God in n hemmel is, in ne muurkast, alles was bovn H.Hartbeeld ofknapt alns was vot en t heilig Hartbeeld was nich kapot.
En dat was alleen t ennigste, wat d’r in hoes bespoard was, want n iemnkôarf hebt ze later vundn nog, dree veer km. van t hoes of, de kat en t spek hebt ze vundn nen kilometer van t hoes of, ik zeet nog stoan, ik kom doar ’s morgns toovallig in hoes en n lawaai kwam d’r ... en t kwam regelrecht op oons hoes an en mien vaar was aait nog wa n naar geleuvig mens, no ja, dan wus goad at d’r nen God was, en ik zee hem nog zoa stoan, he röap alle heilign bie mekaar, zie zoln hem spoarn ... ’n turfhoop nam he nog met. no zer de vaar, no we’j ok wa’j precies zeen hebt, ie wet no goad, n zölfn weg is he hier langs goan, ie heurt wa es mangs zukke legendes, dat ze zekt kwatseriej, loat zik dat nooit niemand gelöavn, want wa’j met hebt maakt, kö’j gen mens in t gelöaf brengn, mer zoa is t en dat ie dinger kriegt te zeen, no, ni in de twintigste eeuw, nem dat mer an van miej, dat ouns nog n heelmoal boavn kop hangt, nen heeln hoap en d’r koump ok gennen goodn tied wier, t is afloopn, wie kriegt niks as nen hongersnood en ellende. Doar mö’j niks van antrekn, want ik zin ok mer n menselik ding, revolutie bloedbad, Portugal, zie hadn owwer Portugal, ja Portugal, Portugal, Portugal wördt n bloedbad doe ze zo’n twee joar tegn mie zeadn, dee herderskinder van Fatima, dat zoln ze bekeand maakn, ik zeg dat mö’j nooit gelöavn en miene vrouw was d’r hellig um, ik zeg Vrouw, proat d’r nich lenger owwer, dat zol bekeand wördn maakt, dat schreevn de kraantr, dee verschiening doar, ik zei, dat wördt nooit bekeand maakt, dat könt ze nich bekeand maakn, want zie wet goad wat d’r achter spölt, gelöaf dat no mer van miej, ik zeg Portugal wördt n bloedbad, ne binnlandse revolutie, n een vermeurdt n aander, dat is onderzoch, dat
gebuurt, dat zö’j wa zeen en zoa is t. D’r zint altied wa wat mensn, dee dat van te vuurtn wa könt zeen.
En dat was alleen t ennigste, wat d’r in hoes bespoard was, want n iemnkôarf hebt ze later vundn nog, dree veer km. van t hoes of, de kat en t spek hebt ze vundn nen kilometer van t hoes of, ik zeet nog stoan, ik kom doar ’s morgns toovallig in hoes en n lawaai kwam d’r ... en t kwam regelrecht op oons hoes an en mien vaar was aait nog wa n naar geleuvig mens, no ja, dan wus goad at d’r nen God was, en ik zee hem nog zoa stoan, he röap alle heilign bie mekaar, zie zoln hem spoarn ... ’n turfhoop nam he nog met. no zer de vaar, no we’j ok wa’j precies zeen hebt, ie wet no goad, n zölfn weg is he hier langs goan, ie heurt wa es mangs zukke legendes, dat ze zekt kwatseriej, loat zik dat nooit niemand gelöavn, want wa’j met hebt maakt, kö’j gen mens in t gelöaf brengn, mer zoa is t en dat ie dinger kriegt te zeen, no, ni in de twintigste eeuw, nem dat mer an van miej, dat ouns nog n heelmoal boavn kop hangt, nen heeln hoap en d’r koump ok gennen goodn tied wier, t is afloopn, wie kriegt niks as nen hongersnood en ellende. Doar mö’j niks van antrekn, want ik zin ok mer n menselik ding, revolutie bloedbad, Portugal, zie hadn owwer Portugal, ja Portugal, Portugal, Portugal wördt n bloedbad doe ze zo’n twee joar tegn mie zeadn, dee herderskinder van Fatima, dat zoln ze bekeand maakn, ik zeg dat mö’j nooit gelöavn en miene vrouw was d’r hellig um, ik zeg Vrouw, proat d’r nich lenger owwer, dat zol bekeand wördn maakt, dat schreevn de kraantr, dee verschiening doar, ik zei, dat wördt nooit bekeand maakt, dat könt ze nich bekeand maakn, want zie wet goad wat d’r achter spölt, gelöaf dat no mer van miej, ik zeg Portugal wördt n bloedbad, ne binnlandse revolutie, n een vermeurdt n aander, dat is onderzoch, dat
gebuurt, dat zö’j wa zeen en zoa is t. D’r zint altied wa wat mensn, dee dat van te vuurtn wa könt zeen.
Onderwerp
SINSAG 0487 - Vorbedeutung anderer Ereignisse.   
Beschrijving
Een cycloon vernielt en verplaatst dingen. De verteller voorspelt dar er allemaal slechte dingen gaan gebeuren.
Bron
Collectie Engelbertink, verslag 12, verhaal 1
Naam Locatie in Tekst
Het Oude Mij   
Portugal