Hoofdtekst
…. uit de Kempen…
Het zal zowat een honderd jaar geleden zijn dat er op een grote boerderij aan de Belgische grens een paardenknecht woonde. Eens op een ochtend dat hij een veraf gelegen stuk land aan het beploegen was, zag hij in een struik van de elzenkant die de akker omzoomde een vreemd, klein dingetje hangen, een soort bruinhouten pop of beeldje, half verborgen in het gebladerte. Hij liet zijn ploeg met paarden even staan en ging dwars over het akkerland op het vreemde verschijnsel af. Het was een klein bruinhouten Lieve-Vrouwebeeldje met een dofgouden stralenkrans om het hoofd. Wie mag dat daar wel gehangen hebben?, dacht hij. Het had geen waarde. Hij liet het hangen en zette zijn arbeid voort, maar nam het ’s middags toch maar mee naar de boerderij. Ook daar begreep geen mens wat het wel betekenen mochte. Maar aangezien het toch een heilig beeldje was zou de boer het maar houden en het werd in de keuken bovenop de schoorsteenlijst geplaatst.
’s Anderendaags ’s morgens, toen de boerin beneden kwam en even naar de st.. schoorsteenrichel opkeek, was het beeldje verdwenen. Zij ondervroeg al d’r huisgenoten en de knechts en meiden van de grote boerderij en allen gaven de stellige verzekering dat ze geen hand naar het beeldje hadden uitgestoken. Bij gebrek aan verdere bewijzen moest de boerin hem wel gelo… hen wel geloven en ieder ging weer naar zijn werk zonder nog veel aan het beeldje te denken. Maar nou werd het bepaald een wonder. Het eerste wat de paardenknecht zag, toen hij met ploeg en paarden op de akker kwam, was het bruine Lieve-Vrouwebeeldje, hangend precies op dezelfde plaats waar het takje van dezelfde elzenstruik. Dat heeft mij iemand voor de grap geleverd, dacht hij. En ’s avonds nam de paardenknecht het beeldje weer mee naar de hoeve terug, maar hij vertelde het aan niemand. Hij verborg het in een baalzak en stopte het zo weg onder zijn bed op de zolder waar hij sliep boven de paardenstallen. Toen de paardenknecht de volgende ochtend ontwaakte was zijn eerste zorg haastig de zak te openen. Het Lieve-Vrouwebeeldje was weg. Hij liep naar het verre akkerland. Het beeldje hing er weer, op dezelfde plaats aan hetzelfde takje van dezelfde elzenstruik. De paardenknecht liet het daar hangen. Het hing er heel de dag en ’s avonds nam hij het ook niet mee naar de boerderij.
Die nacht gebeurde er iets vreselijks. Een jong boerenmeisje dat tamelijk laat in de avond alleen huiswaarts keerde, werd langs de eenzame weg door een landloper aangerand. Zij vluchtte weg, kwam juist terecht op dat stuk akkerland, bij de plaats waar het Lieve-Vrouwebeeldje in de elzenstruik hing. Daar werd ze verkracht en vermoord. Dat was een waarschuwing van Onze-Lieve-Vrouw dat er op die plaats voortaan gewaakt moest worden. De boer heeft er een kapelleke doen bouwen en het Lieve-Vrouwke daarin gezet. Maar alle nachten spookt het er in de ronde en het zal er blijven spoken totdat de moordenaar gevonden is.
Het zal zowat een honderd jaar geleden zijn dat er op een grote boerderij aan de Belgische grens een paardenknecht woonde. Eens op een ochtend dat hij een veraf gelegen stuk land aan het beploegen was, zag hij in een struik van de elzenkant die de akker omzoomde een vreemd, klein dingetje hangen, een soort bruinhouten pop of beeldje, half verborgen in het gebladerte. Hij liet zijn ploeg met paarden even staan en ging dwars over het akkerland op het vreemde verschijnsel af. Het was een klein bruinhouten Lieve-Vrouwebeeldje met een dofgouden stralenkrans om het hoofd. Wie mag dat daar wel gehangen hebben?, dacht hij. Het had geen waarde. Hij liet het hangen en zette zijn arbeid voort, maar nam het ’s middags toch maar mee naar de boerderij. Ook daar begreep geen mens wat het wel betekenen mochte. Maar aangezien het toch een heilig beeldje was zou de boer het maar houden en het werd in de keuken bovenop de schoorsteenlijst geplaatst.
’s Anderendaags ’s morgens, toen de boerin beneden kwam en even naar de st.. schoorsteenrichel opkeek, was het beeldje verdwenen. Zij ondervroeg al d’r huisgenoten en de knechts en meiden van de grote boerderij en allen gaven de stellige verzekering dat ze geen hand naar het beeldje hadden uitgestoken. Bij gebrek aan verdere bewijzen moest de boerin hem wel gelo… hen wel geloven en ieder ging weer naar zijn werk zonder nog veel aan het beeldje te denken. Maar nou werd het bepaald een wonder. Het eerste wat de paardenknecht zag, toen hij met ploeg en paarden op de akker kwam, was het bruine Lieve-Vrouwebeeldje, hangend precies op dezelfde plaats waar het takje van dezelfde elzenstruik. Dat heeft mij iemand voor de grap geleverd, dacht hij. En ’s avonds nam de paardenknecht het beeldje weer mee naar de hoeve terug, maar hij vertelde het aan niemand. Hij verborg het in een baalzak en stopte het zo weg onder zijn bed op de zolder waar hij sliep boven de paardenstallen. Toen de paardenknecht de volgende ochtend ontwaakte was zijn eerste zorg haastig de zak te openen. Het Lieve-Vrouwebeeldje was weg. Hij liep naar het verre akkerland. Het beeldje hing er weer, op dezelfde plaats aan hetzelfde takje van dezelfde elzenstruik. De paardenknecht liet het daar hangen. Het hing er heel de dag en ’s avonds nam hij het ook niet mee naar de boerderij.
Die nacht gebeurde er iets vreselijks. Een jong boerenmeisje dat tamelijk laat in de avond alleen huiswaarts keerde, werd langs de eenzame weg door een landloper aangerand. Zij vluchtte weg, kwam juist terecht op dat stuk akkerland, bij de plaats waar het Lieve-Vrouwebeeldje in de elzenstruik hing. Daar werd ze verkracht en vermoord. Dat was een waarschuwing van Onze-Lieve-Vrouw dat er op die plaats voortaan gewaakt moest worden. De boer heeft er een kapelleke doen bouwen en het Lieve-Vrouwke daarin gezet. Maar alle nachten spookt het er in de ronde en het zal er blijven spoken totdat de moordenaar gevonden is.
Onderwerp
SINLEG 0091 - Das Bild wird auf einem Baum (Strauch) gefunden.
SINLEG 0091 - Das Bild wird auf einem Baum (Strauch) gefunden. 
SINLEG 0131 - Das Bild kehrt (dreimal) nach dem Fundort (Standort) zurück.
SINLEG 0131 - Das Bild kehrt (dreimal) nach dem Fundort (Standort) zurück.
Beschrijving
Een paardenknecht vindt een houten Lieve-Vrouwebeeldje in een elzenstruik. Tot twee keer toe neemt het hij het beeldje mee naar de boerderij om het de volgende dag weer terug te vinden in de elzenstruik. De derde dag laat hij het beeldje hangen. Die nacht wordt er op diezelfde plek een jong meisje verkracht en vermoord. Het beeldje was een waarschuwing van Onze-Lieve-Vrouw dat er op die plek voortaan gewaakt moet worden. Er wordt een kapelletje gebouwd en het beeldje wordt daarin geplaatst, maar het spookt er iedere nacht en het zal er blijven spoken totdat de moordenaar gevonden is.
Bron
Radio-uitzending Vonken onder de As (NOS)
Naam Locatie in Tekst
De Kempen
De Kempen
de Belgische grens
de Belgische grens
Plaats van Handelen
De Kempen
De Kempen