VODA_029_07

Mijn grootvader heeft iets beleefd van iets wat je in het Oostfries, ik kom uit Oost-Friesland, mijn grootvader dus ook, “verzet’n” noemt. Het is dus het verplaatsen van een mens op een kleinere of grotere afstand door, nou ja, hoe moet ik dat noemen, een geest of zoiets. Het verhaal wat mijn grootvader verteld heeft en waarin hij zelf de hoofdrol speelt moet niet iedereen geloven, want op dat moment was mijn grootvader waarschijnlijk eh… nou ja, een klein beetje beschonken, een klein beetje “doen”, zoals dat bij ons heet, want hij was “hoesslachter”. Dat kent iedereen, hoe dat gaat, dat zijn boeren of andere mensen die ’s winters naar andere mensen toe gaan en daar die varkens en wat weet ik, bewerken.
Op die avond, dat is midden in de winter geweest en het sneeuwde hard, is hij van een huis teruggekomen dat een… op een vrij grote afstand van de bebouwde kom van ons dorp midden in een veengebied lag en gescheiden was door een kanaal waarover één brug ging. Dat is belangrijk, want toen mijn grootvader thuiskwam vertelde die dat-ie weggegaan was en wel, zoals het ook niet anders kan, aan de linkerkant van die kanaal. En dat-ie dan op een zeker moment natuurlijk over die brug moest om naar de andere kant te komen en daarna naar het dorp. En hij zei: “Ik bun weg’strompeld, door die dikke schnee. En as ‘k zo’n vief minuut’n ’loop’n was, doch ik: noe môt die tiel”, dat is de brug, “ook gauw kom’n. En ik bun zo’n bietje naor rechts ’gaon, wal ik zain woel waor ’t waoter was en toen zat ‘k haost in d’ sloot. Ab’r de sloot kon daor helemaal daor niet weez’n. Oen doen bun ‘k ’n bietje naor links ’gaon, want daor was dou die kanaal. Ik moes op an’re zied weez’n. En doen doch ik: ja, as-e net beej die miense weg’kom’n bun, dao he’k mie dan ouk zo’n bietje rauwe ’veult, net als wan ’k op’tielt woor. Oen nou bun ‘k wieder gaang’n und he’k mien doch zo’n bietje rechts g’hol’n, waor det waoter was, noen ja, daor was de tiel ook. Oen dao was ‘k heul ’n daor nie euver kom’n. Oen ’t was ook nait zo, dat ies op ’t waoter was. Ik bun dus de hele tied, van dat hoes af, tit hier naor tou, naor jou tou, bun ’k op an’re kaant van ’t kanaal ’waest. Oen doe môt mie en’ euver’zet heb’n, dao môt mie en’ euver ’t waoter ’tield heb’n oen an’ers kan ik mie dat zulks niet [?] weerd’n.”

SINSAG 0542 - Von unsichtbaren Händen aufgenommen    SINSAG 0542 - Von unsichtbaren Händen aufgenommen   

Een man loopt op een winteravond terug naar huis. Het sneeuwt hard. Hij loopt langs een kanaal en verwacht snel bij de enige brug over het kanaal te komen. Plots ontdekt hij dat hij zich aan de andere kant van het kanaal bevindt dan waar hij dacht te zijn. Iets of iemand moet hem overgezet hebben. Hij had eerder ook het gevoel gehad te worden opgetild.

Radio-uitzending Vonken onder de As (NOS)

Oostfries    Oostfries   

Oost-Friesland    Oost-Friesland   

Oost-Friesland    Oost-Friesland