BIJLSMA000903

"Adam en Atze", sa hjit de iisklub yn 'e "Lege Geän". Adam en Atze koene almeugende hurd ride. Op in kear soene se ris nei in hurdriderij.
Op 'e Dille ûnder Easterwierrum rieden se op reis dêrhinne togearre op, doe't harren in ienfâldich mantsje efterop riedt. Hja hellen de efterste foet oan, en tochten dat se him wol gau kwytreitsje soene. Sa wie it net. Hy bleau efter harren, al hoe't se ek oanstreken.
Doe’t hja ’es omseagen, streke it mantsje harren foarby en sei: "dei mannen, ik sil jimme wol even oanjaen foar de hurdriderij".
Dy man dat wie pastoar Scholten fan Amelân. Hy koe noch folle hurder ride as Adam en Atze.
Deselde pastoar hat it ek ris hawn dat er to Reahûs útfenhúze en dêr de mis bitsjinne hie. It wie yn 'n stringe winter en hy moast dy deis noch nei it Amelân. Trije jongemannen moasten der ek hinne en fjouwerisom setten se op reis. Nou hie him op 'e Waddensé gâns kistwurk setten. It wie in poepetoer om der oer to kommen.
Ynienen sieten se op in greate skosse en ha dêr de hiele nacht op omtoarke. De oare deis kamen hja op Amelân oan.

Verhalen over Amelander pastoor Scholten als legendarische hardrijder.

Collectie Bijlsma, verslag 9, verhaal 3 (Archief Meertens Instituut)

Adam en Atze    Adam en Atze   

Lege Geän    Lege Geän   

Dille    Dille   

Scholten    Scholten   

Amelân    Amelân   

Ameland    Ameland   

Waddensé    Waddensé   

Waddenzee    Waddenzee   

Easterwierrum    Easterwierrum   

Oosterwierum    Oosterwierum   

Reahûs    Reahûs   

Roodhuis    Roodhuis