Hoofdtekst
Myn bernejierren ha ik yn Finkum troch brocht. De wie in jonge fan in jier of toalve, dy wie bitsjoend. Dat wisten hja hjir oan. As hja dêr jouns op bêd gienen, waerd der altyd op it bêdsket kloppe. Gongen hja fan it bêd ôf, dan wie it oer. Dat waerd al gau bikend yn it doarp. Sneintojouns kamen der in protte minsken, om dat klopjen to hearren.
It bigoun de âldeljue to forfelen, dat hja gienen nei in duvelbanner yn 'e Wâlden. Dy gyng mei nei Feintsum. Hwat hy der oan dien hat wyt ik net, mar it klopjen wie oer en de jonge waerd better.
It bigoun de âldeljue to forfelen, dat hja gienen nei in duvelbanner yn 'e Wâlden. Dy gyng mei nei Feintsum. Hwat hy der oan dien hat wyt ik net, mar it klopjen wie oer en de jonge waerd better.
Beschrijving
Dat jongen betoverd is blijkt uit geklop op bedsteeschot. Door duivelbanner geneest jongen en houdt het kloppen op.
Bron
Collectie Keuning, verslag 139, verhaal 1 (Archief Meertens Instituut)
Naam Overig in Tekst
Wâlden 
Wâlden 
Naam Locatie in Tekst
Finkum
Finkum
Feintsum
Feintsum
Plaats van Handelen
Finkum
Finkum