VODA_036_12 - Het Enghenbergje

Mien moeder, was een goed mens. Bar geleuvig. Wullie haddn ’t arm in ‘t veen, maar deden niemand te kort. ’s Zaterdags gingen mien moeder en ik vaak boodskappen doen in de Kerkebuurt. Toen d’r tied waren d’r alleen maar winkeltjes. Vanuut veen gingen wie over de Engh. Toen had je daar nog van die smalle paodjes. Als wie voorbu it, voorbie it Enghe bergje kwaomen, zei mien moeder altied: “Eerbiedig wezen, keind, hier ligt een soldaot begraven. Ik moest drie keer “Geloof, zei Jezus Christus” bidden, net zoals wullie dat deden wanneer wij langs onze kark gaan. En ’t Enghe bergje mag nooit omgeploegd worden en geluud mag d’r ook niet bee gemaakt worden. ’t Moe stil en rustig blieven. De boeren, die er land in de omtrek hadden, lieten ’t enge bergje altied liggen, zoals ’t altied is geweest. En ’t ligt er nog net zo.

Het Enghengbergje dient, conform volksgeloof, met rust gelaten te worden. De moeder van de verteller laat hem meermaals bidden wanneer ze het Enghenbergje passeren.

Radio-uitzending Vonken onder de As (NOS)

De grafheuvel op de Soester Engh is nog te bezoeken. Zie de volgende links voor meer informatie:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Enghenbergje
https://www.opdeheuvelrug.nl/locatie/2908290707/de-grafheuvel-op-de-soester-engh
https://www.hvsoest.nl/verhaal/2045/soester-grafheuvels

Enghenberg    Enghenberg   

Soester Engh    Soester Engh   

Kerkebuurt    Kerkebuurt   

't Veen    't Veen   

De Engh    De Engh   

Enghenberg    Enghenberg