Hoofdtekst
Zo was d’r hier, in den Achterhoek is unnuh parochie. En den eerste pastoor wist daor ‘had heb in die parochie, den… had unnuh koe van zichzelf. Veur de melk natuurlijk. En veur uh… ja ennuh boter. Hee karnt natuurlijk zelfs. En op unnuh goeie keer, de koe worden old, en… die wol natuurlijk niet meer geven. En die zei ja nou, ennuh kon um niet meer dragen kriegen. En toen moest die koe natuurlijk weg. En… Doe is daor later dan een liedje van oppuh maakt. Die koe is dan later slacht, ennuh doar’s un liedje oppuh maak. En dat liedjen dat is zo:
Onze pastoor, had voor een jaor of zesse
Een zwartbonte koe en die heten Blesse
En dan kumt daor un refrein bij en dat is:
Tri-o-lie, Tri-o-la,
Van de pastoor ziene koe ja ja
Tri-o-lie, Tri-o-la,
Van de pastoor ziene koe.
Die koe die gaf niet veule melk meer. Moar zie had anders nog wel unnuh duf te geeë.
Tri-o-lie, Tri-o-la,
Van de pastoor ziene koe ja ja
Tri-o-lie, Tri-o-la,
Van de pastoor ziene koe.
De karrig en hare meise sprak hem plechtig
Heer pastoor die koe die hej drechtig.
De koster den zei: slacht ze maor gerus
Maar die koe is lange rus.
Nou, zegt de pastoor, ten lange lessen,
dan moogden maor met aan het messen.
In het eerste begin met de [spuiereturn]
Toen kon je geen vooroetgang bespeuren.
Maor later toen kreeg sche ‘t um de knagen,
Met klein de eer dat we zijn lien koken.
De pastoor was dan zo van gedachten,
Zo’n [hennemer trend] aller heiligen te slachten.
Op allerzielen ’s morgens vroe
Loeden dan de doodsklokken voor de arme koe.
De slachter trok dan het lange mes,
Deur de nekken van den armen bles.
Och zegt de pastoor, “Nu he’k ze zo lange ‘had,
En dan trek zij nog ’t vel van ’t gat.”
De pastoor dan zei: “Ik kan dit niet lenger aanzeeën,
Ik ga naor binnen en nimme me d'r iëen.”
De koster den keek den door de sleutelgat
En keek de koe nog lieken veur ’t gat.
En toen ze ’t vel hadden op e’streup
Toen kwam zijnen balken op e’kreup.
De meid van de pastoor, dat was nog wel een okse,
En spuit den bloed op de pastoor ziene bokse.
De pastoor kon ziene skik dan ook nie verkroppen
En gaf soms unnun flinken drop.
Hij zegt de pastoor wat een granaat
Noe kriegen wie ’n zondag knokke pot
Voor un beste pruumtebak, kreeg iedere unnuh gipse,
En op z’n volkommen heugeneuën, en dat heb ze.
Soms na de slachte visite
Trekt er nog één eenuh koe ziene driete.
De koster die leebst handen daar’s mank
Den waer ze wollen of den halde frank.
Zondag’s dan ging de late kerke
Bestellende pastoor en neeën sterke.
En de pastoor heft dan met de gekheid, unneh mooie riem
En dat is het einde van munnuh riem.
Onze pastoor, had voor een jaor of zesse
Een zwartbonte koe en die heten Blesse
En dan kumt daor un refrein bij en dat is:
Tri-o-lie, Tri-o-la,
Van de pastoor ziene koe ja ja
Tri-o-lie, Tri-o-la,
Van de pastoor ziene koe.
Die koe die gaf niet veule melk meer. Moar zie had anders nog wel unnuh duf te geeë.
Tri-o-lie, Tri-o-la,
Van de pastoor ziene koe ja ja
Tri-o-lie, Tri-o-la,
Van de pastoor ziene koe.
De karrig en hare meise sprak hem plechtig
Heer pastoor die koe die hej drechtig.
De koster den zei: slacht ze maor gerus
Maar die koe is lange rus.
Nou, zegt de pastoor, ten lange lessen,
dan moogden maor met aan het messen.
In het eerste begin met de [spuiereturn]
Toen kon je geen vooroetgang bespeuren.
Maor later toen kreeg sche ‘t um de knagen,
Met klein de eer dat we zijn lien koken.
De pastoor was dan zo van gedachten,
Zo’n [hennemer trend] aller heiligen te slachten.
Op allerzielen ’s morgens vroe
Loeden dan de doodsklokken voor de arme koe.
De slachter trok dan het lange mes,
Deur de nekken van den armen bles.
Och zegt de pastoor, “Nu he’k ze zo lange ‘had,
En dan trek zij nog ’t vel van ’t gat.”
De pastoor dan zei: “Ik kan dit niet lenger aanzeeën,
Ik ga naor binnen en nimme me d'r iëen.”
De koster den keek den door de sleutelgat
En keek de koe nog lieken veur ’t gat.
En toen ze ’t vel hadden op e’streup
Toen kwam zijnen balken op e’kreup.
De meid van de pastoor, dat was nog wel een okse,
En spuit den bloed op de pastoor ziene bokse.
De pastoor kon ziene skik dan ook nie verkroppen
En gaf soms unnun flinken drop.
Hij zegt de pastoor wat een granaat
Noe kriegen wie ’n zondag knokke pot
Voor un beste pruumtebak, kreeg iedere unnuh gipse,
En op z’n volkommen heugeneuën, en dat heb ze.
Soms na de slachte visite
Trekt er nog één eenuh koe ziene driete.
De koster die leebst handen daar’s mank
Den waer ze wollen of den halde frank.
Zondag’s dan ging de late kerke
Bestellende pastoor en neeën sterke.
En de pastoor heft dan met de gekheid, unneh mooie riem
En dat is het einde van munnuh riem.
Beschrijving
Een lied over de koe van de pastoor.
Bron
Radio-uitzending Vonken onder de As (NOS)
Commentaar
De achternaam van de verteller is onbekend, er is alleen bekend dat zijn voornaam Dorus is en dat hij uit Beltrum komt.
Er wordt verwezen naar het refrein dat wordt gezongen in VODA_037_10. In VODA_037_12 volgt meer informatie over het gebruik en de “oorsprong” van dergelijke liederen.
Er wordt verwezen naar het refrein dat wordt gezongen in VODA_037_10. In VODA_037_12 volgt meer informatie over het gebruik en de “oorsprong” van dergelijke liederen.
Naam Overig in Tekst
Bles
Bles 
Blesse
Blesse
Naam Locatie in Tekst
Achterhoek
Achterhoek
Plaats van Handelen
Achterhoek
Achterhoek