Hoofdtekst
Yn'e bûse en yn'e mage
In naaister kaam ienkear om 'e fjouwer wike by in boer te skroarjen en dan wie se dêr ek op 'e kost. En alle kearen besaude se wer, dat de grutfeint sa'n alderûnbidichsten heap iet. Hy skode der faak trije boardfollen jirpels troch, mei flink spekt`et en in tsjok stik spek der ta. 'Ik kin it my net foarstelle', sei se tsjin'e boer, 'wêr't dy man dat berget. Hy kin der wol siik fan wurde'.
'Ja-ha', sei de boer, 'ik wol wol leauwe, dat jo jo dat net begripe kinne. Mar ik sil jo safier bringe, dat jo jo dat wol yntinke kinne'. No, dêr wie se tige benijd nei.
Nei iten joech er de feint in hiel tsjok stik roggebrea en in gelikens stik joech er oan 'e naaister. 'Sjoch', sei er, 'dat moatte jimme beide yn 'e bûs stekke!' Goed, de naaister die it yn 'e bûs en de feint die it yn'e bûs.
Fjouwer oere wie it theedrinken en skikten se wer by de tafel. Doe't se goed en wol sieten, sei de boer tsjin 'e naaister: 'No woe ik jo stik brea wol wer hawwe'. Se die de hân yn 'e bûse, krige it stik brea en joech it him oer. Hy sei tsjin 'e feint: 'Ik haw dy ek in stik brea jûn; soest my dat ek even weromjaan wolle?' 'Ja', sei de feint. Hy die de hân yn 'e bûs, 'ja, ja'. Hy joech de boer trije kear in hânfol krommels.
'No', sei dy tsjin 'e naaister, 'ha jo it no foar it ferstân? Jo ha de hiele middei stil op 'e stoel sitten te naaien, mar de feint hat de hiele middei yn'e wapens west en de lea brûkt. Syn brea is fyn en jowes is noch hiel. Sa't it mei de stikken brea gongen is, sa is it ek yn jim magen gongen'.
In naaister kaam ienkear om 'e fjouwer wike by in boer te skroarjen en dan wie se dêr ek op 'e kost. En alle kearen besaude se wer, dat de grutfeint sa'n alderûnbidichsten heap iet. Hy skode der faak trije boardfollen jirpels troch, mei flink spekt`et en in tsjok stik spek der ta. 'Ik kin it my net foarstelle', sei se tsjin'e boer, 'wêr't dy man dat berget. Hy kin der wol siik fan wurde'.
'Ja-ha', sei de boer, 'ik wol wol leauwe, dat jo jo dat net begripe kinne. Mar ik sil jo safier bringe, dat jo jo dat wol yntinke kinne'. No, dêr wie se tige benijd nei.
Nei iten joech er de feint in hiel tsjok stik roggebrea en in gelikens stik joech er oan 'e naaister. 'Sjoch', sei er, 'dat moatte jimme beide yn 'e bûs stekke!' Goed, de naaister die it yn 'e bûs en de feint die it yn'e bûs.
Fjouwer oere wie it theedrinken en skikten se wer by de tafel. Doe't se goed en wol sieten, sei de boer tsjin 'e naaister: 'No woe ik jo stik brea wol wer hawwe'. Se die de hân yn 'e bûse, krige it stik brea en joech it him oer. Hy sei tsjin 'e feint: 'Ik haw dy ek in stik brea jûn; soest my dat ek even weromjaan wolle?' 'Ja', sei de feint. Hy die de hân yn 'e bûs, 'ja, ja'. Hy joech de boer trije kear in hânfol krommels.
'No', sei dy tsjin 'e naaister, 'ha jo it no foar it ferstân? Jo ha de hiele middei stil op 'e stoel sitten te naaien, mar de feint hat de hiele middei yn'e wapens west en de lea brûkt. Syn brea is fyn en jowes is noch hiel. Sa't it mei de stikken brea gongen is, sa is it ek yn jim magen gongen'.
Beschrijving
Een naaister eet af en toe bij de boer waar ze voor werkt. Ze vindt dat de knecht altijd zo ontzettend veel eet. De boer zal het uitleggen. Hij geeft de naaister en de knecht allebei een stuk brood om achter hun hemd te stoppen. Tegen de theetijd vraagt hij aan allebei of ze het stuk brood weer terug willen geven. De naaister geeft een heel stuk terug, maar de knecht geeft slechts allemaal kruimels terug. Dit komt omdat hij de hele middag hard heeft gewerkt. Zoals het met het brood is gegaan, zo gaat het nu ook met zijn maag.
Bron
Ype Poortinga: De foet fan de reinbôge. fryske folksforhalen. Baarn [etc.] 1979, blz.269
Commentaar
10 juli 1973
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20