Hoofdtekst
Arbeid adelt
Sommige studenten (in landen met een vaste examenregeling) zien vaak zo erg op tegen de vernedering van de mislukking dat ze liever meteen een nul komen vragen. Het duurt wat minder lang en zo sparen ze hun krachten voor een tweede zittijd. Een verhaal gaat zo:
Een student had tijd te kort gehad voor de voorbereiding van zijn examen en besloot wegens zijn beperkte kennis van de stof een korte, maar hevige pijn te verkiezen boven een lange lijdensweg. Hij ging daarom op het afgesproken uur naar de professor en vroeg hem om gewoon een nul achter zijn naam te plaatsen.
'Nee', zei de professor. 'Ik heb al te vaak mensen een nul zien komen vragen, die achteraf gezien best een aanvaardbaar cijfer konden halen. Bij mij kom je er niet zo gemakkelijk van af, zelfs een nul moet je verdienen. Wie weet valt het nog wel mee.'
Met lood in de schoenen begon de student de examenvragen voor te bereiden. En inderdaad, naarmate hij dieper op de vragen inging, bleek het helemaal niet zo moeilijk te zijn. O.K., het was niet perfect, maar een heleboel zat toch in de goede richting en het humeur van de student fleurde danig op. Een uur of twee later liep de student trots en dankbaar naar de professor.
Die bekeek het papier vluchtig en zei: 'Kijk, nu heb je pas echt een nul verdiend.'
Sommige studenten (in landen met een vaste examenregeling) zien vaak zo erg op tegen de vernedering van de mislukking dat ze liever meteen een nul komen vragen. Het duurt wat minder lang en zo sparen ze hun krachten voor een tweede zittijd. Een verhaal gaat zo:
Een student had tijd te kort gehad voor de voorbereiding van zijn examen en besloot wegens zijn beperkte kennis van de stof een korte, maar hevige pijn te verkiezen boven een lange lijdensweg. Hij ging daarom op het afgesproken uur naar de professor en vroeg hem om gewoon een nul achter zijn naam te plaatsen.
'Nee', zei de professor. 'Ik heb al te vaak mensen een nul zien komen vragen, die achteraf gezien best een aanvaardbaar cijfer konden halen. Bij mij kom je er niet zo gemakkelijk van af, zelfs een nul moet je verdienen. Wie weet valt het nog wel mee.'
Met lood in de schoenen begon de student de examenvragen voor te bereiden. En inderdaad, naarmate hij dieper op de vragen inging, bleek het helemaal niet zo moeilijk te zijn. O.K., het was niet perfect, maar een heleboel zat toch in de goede richting en het humeur van de student fleurde danig op. Een uur of twee later liep de student trots en dankbaar naar de professor.
Die bekeek het papier vluchtig en zei: 'Kijk, nu heb je pas echt een nul verdiend.'
Beschrijving
Een student wil zich de vernedering van een mislukt examen besparen en vraagt bij het begin van het examen om een nul. De professor is van mening dat vaak studenten om een nul vragen die achteraf gezien best kunnen slagen en hij vindt dat zelfs een nul verdiend moet worden. De student begint met de vragen en krijgt inderdaad het idee dat het wel meevalt. Trots geeft hij na een uur of twee de antwoorden aan de professor. Deze bekijkt ze vluchtig en meldt dat hij nu pas echt een nul heeft verdiend.
Bron
Frank Wouters: Waar gebeurd? Brussel 1991, p.55-56
Commentaar
ca. 1990
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20