Hoofdtekst
De trije mannen
Trije slachtersfeinten út Ljouwert dy gongen op in sneintemoarn betiid te fiskjen. Oan 'e oare kant Marsum wist ien in goed bitersplak. Dêr sieten se in skoftsje te angeljen, mar it begûn te reinen. Se waarden wiet en ûngedien en doe sochten se in kastlein op en se kochten ris ien en se kochten ris twa. Se woenen de hiele moarn ek net ûnderweis wêze, dat op 't langelêst setten se wer op hûs yn. Mar krekt sa't Iju dy't in slokje op ha dat wol ha kinne, se wienen frijwat lûdroftich. Mar doe troffen se in âld wyfke, dy soe nei tsjerke. Dy sei: 'Och, och, minsken, jimme moatte net sa mâl—it is sneintemoarn, en jim ha sok frjemd praat. Op 'e dag des Heren komt dat alhiel net te pas!' Dêr hienen se in hiel petear oer mei it minske, se krigen der nocht oan en jei har wat op stang. Sa pratendewei—en dat gong net sa hurd, want no en dan bleauwen se stean—mar al njonkenlytsen kamen se by de tsjerke. De mannen setten ôf nei Ljouwert en it wyfke gong nei binnen.
Troch it ien en 't oar hie se har knap ferlette en dominy stie al op 'e stoel. It wie tusken peaske en himelfeart en hy preke út Lukas 24. En krekt doe't it minske ynkaam, rôp er: 'En wie waren die drie mannen? Dat waren de twee Emmaüsgangers en . . .' Mar doe foel it âld wyfke him yn'e rede: 'Nee dominy, dat wienen trije slachtersfeinten út Ljouwert, mar dy binne hielendal de koerts kwyt: dy hienen in slokje tefolle hân!'
Trije slachtersfeinten út Ljouwert dy gongen op in sneintemoarn betiid te fiskjen. Oan 'e oare kant Marsum wist ien in goed bitersplak. Dêr sieten se in skoftsje te angeljen, mar it begûn te reinen. Se waarden wiet en ûngedien en doe sochten se in kastlein op en se kochten ris ien en se kochten ris twa. Se woenen de hiele moarn ek net ûnderweis wêze, dat op 't langelêst setten se wer op hûs yn. Mar krekt sa't Iju dy't in slokje op ha dat wol ha kinne, se wienen frijwat lûdroftich. Mar doe troffen se in âld wyfke, dy soe nei tsjerke. Dy sei: 'Och, och, minsken, jimme moatte net sa mâl—it is sneintemoarn, en jim ha sok frjemd praat. Op 'e dag des Heren komt dat alhiel net te pas!' Dêr hienen se in hiel petear oer mei it minske, se krigen der nocht oan en jei har wat op stang. Sa pratendewei—en dat gong net sa hurd, want no en dan bleauwen se stean—mar al njonkenlytsen kamen se by de tsjerke. De mannen setten ôf nei Ljouwert en it wyfke gong nei binnen.
Troch it ien en 't oar hie se har knap ferlette en dominy stie al op 'e stoel. It wie tusken peaske en himelfeart en hy preke út Lukas 24. En krekt doe't it minske ynkaam, rôp er: 'En wie waren die drie mannen? Dat waren de twee Emmaüsgangers en . . .' Mar doe foel it âld wyfke him yn'e rede: 'Nee dominy, dat wienen trije slachtersfeinten út Ljouwert, mar dy binne hielendal de koerts kwyt: dy hienen in slokje tefolle hân!'
Beschrijving
Drie slagersknechten uit Leeuwarden gaan op een zondagmorgen vissen. Opeens begint het te regenen en ze schuilen bij een kastelein. Ze drinken wat en gaan vervolgens op weg naar huis. Onderweg ontmoetten ze een oude vrouw. De vrouw vindt de luidruchtigheid van de drie mannen op een zondag niet gepast. Na een gesprek met de drie mannen gaat de vrouw de kerk binnen, waar de dienst al is begonnen. De dominee preekt over drie mannen uit Lukas 24, maar de vrouw had het begin gemist en zij corrigeert de dominee want het waren geen Emmaüsgangers maar drie dronken slagersknechten.
Bron
Ype Poortinga: De foet fan de reinbôge. Fryske folksforhalen. Baarn [etc.] 1979, blz.358-359
Commentaar
8 januari 1972
Naam Locatie in Tekst
Leeuwarden 
Leeuwarden 
Marssum
Marssum
Lukas
Lukas
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:20