MREYN0263_0263_19873

’t Wos daar ne boer die ne duutse schaper kende, en ’t wos ’t moment dat ze ’t land mosten mesten; en heel de partij lag vul met hopen mest die moste opengesmeten zijn. En je zei tegen de schaper: "Ge gaat moeten voortdoen". "’k Ga wel gaan", zeitne, "ge meugt achterkommen met joen peerd en karre." En je las hem een beetje in zinen boek, want die gasten hadden ton vele boeken. Diene boer peinsde: "Hoe kan dat nu zin? ‘k Mag ol gaan met peerd, en je moetnog heel die partij opensmijten. ‘k Ga dat toch ne keer afloeren." Maar de schaper zette hem up ’t land nere en je las voort en je pakte ton ne greep en je smeet enen hoop open, en in ene keer lagen ol die mesthopen opengesmeten en wos da stuk helegans gereed. En de schaper pakte zinen boek up en je ging heel simpel naar ’t hof, maar de boer liep achter en vroeg: "Wuk es dat?" en de schaper zei: "Elk de zine lik ik de mine!" En ton verstond diene boer wie dat ne vaste had en j’hèd groot geld betaald om diene schaper weg te krijgen.

Op een boerderij waar het veld moest bemest worden, haalde de Duitse schaper zijn boek boven. Hij ging op het veld zitten en duwde met de mestvork één hoopje mest uiteen. Daarna las hij in zijn boek en zei: "Elk de zijne en ik de mijne". Enkele ogenblikken later was het hele veld bemest.
Toen de boer begreep wat voor iemand hij in dienst had, moest hij veel geld betalen om die Duitse schaper kwijt te raken.

M. Reynaert, Leuven, 1965

2.2 Tovenaars

west-vlaams (ieper)

347

fabulaat

Duitse schaper    Duitse schaper   

Geluveld    Geluveld