SVANB0138_0138_12497

’t Was hier e vromens die hier neffens weunt. En ‘k en ik e kiend da kleine was. En ze zei “moen ‘k ik nie e bitje vo je kiend zorgen, j’e gie gin tiet.” En ‘k zein “mo nije gie”. En ze zei “’k gon e bitje ’t eten geven vo je keuns” en ’s anderendaags ze waoren al gecreveerd. Mo mien kiend is ook dood gegaon, z’at e spekke gegeven. En ’t e nie mi goed gewist, ’t lei dao stief in ze bedde en ’t was weg in ’t hoofd en ‘k an gin sprake mi dervan. De menschen waoren ol benauwd van de vromens. Ze lei zie hele dagen oender e boom al lezen. En ‘k zein in men eigen ‘z is were menschen an ’t kloten (plagen).

SINSAG 0580 - Andere Hexenkünste    SINSAG 0580 - Andere Hexenkünste   

In Adinkerke woonde een vrouw die de hele dag onder een boom lag te lezen. Op een dag vroeg de vrouw aan haar buurvrouw: "Wil je niet dat ik wat voor je kindje zorg, want jij hebt zo weinig tijd!" De buurvrouw weigerde. Daarop sprak de vrouw: "Ik zal je konijnen wat eten geven". De volgende dag lagen alle konijnen dood in hun hok. Ook het kind van de vrouw is uiteindelijk ziek geworden en gestorven. Het had een suikerspekje van de heks gekregen.

S. Van Bael - Lehouck, Leuven, 1969

2.1 Heksen

west-vlaams (bachten de kupe)

258

memoraat

Adinkerke    Adinkerke   

Adinkerke    Adinkerke