JVENK0534_0535_10812 - Een kapitein verraadt zichzelf

Dat waas aan dae kant de Maas örges in e dörp. Dae man waas de kapitein van de bokkeriejers en dae waas getrouwd en die hauwen ei kiendje. ’s Nachs waas die vrouw maar baezig mèt dat kiendje, en leveke van hiej en kiendje van dao. Dow zag dae mins zoe in z’n eige wie er dach dat die vrouw dat neet huurde, dat die weer sleep, eh: "De kons dich get aanstèllen uever de zuon van de kapitein van de bokkeriejers". Dat zag er in z’n eige, zoe, maa die vrouw hauw dat gehuurd. Oh, maa dat waas get gewaes, eh! ’s Zondes kuome die aan de kèrk biejein allemaol, dan woere die dao ontvangen en die angere, die bokkeriejers, dat wuore ter die het ieste terbiej wuore, die het iêste vuerop wuoren es braaf minse. Iè waes ouch weer dao, en dao waas ouch ein en die vrouw dat vertèlle: "Sjei mich oet", zaet ze, "want dat is de kapitein van de bokkeriejers, dat en dat haet er gezag". Die vrouw verklapden hem zelf. Dat steit ouch in beuk, maa neet zoe wie ich dat vertèl.

SINSAG 1320 - Andere Räubergeschichten.    SINSAG 1320 - Andere Räubergeschichten.   

De vrouw van de leider van de bokkenrijders had pas een kindje gekregen. Toen de vrouw het kindje 's nachts lieve woordjes zat toe te fluisteren, mompelde de man in zichzelf: "Jij kan je toch aanstellen tegenover de zoon van de kapitein van de bokkenrijders". De bokkenrijders waren zo schijnheilig dat ze op zondagochtend zorgden dat ze als eerste bij de kerk gingen staan. Uiteindelijk heeft die vrouw haar man verraden.

J. Venken, Leuven, 1968

4. Historische sagen

limburgs (maasvallei)

620

fabulaat

Dilsen    Dilsen