CJ004801 - Hoantsje, Boantsje en de pispot.

Hoantsje, Boantsje en de pispot.
Ergens achter in buorkerij wie in stienbult.
Dêr hienen se in âlde stiennene pispot delsmiten en ûnder dy pispot wennen Hoantsje en Boantsje.
't Wie yn 'e Maitiid en Boantsje woe hûshimmelje. De pot wie smarrich en dy woe se skjinmeitsje. Dêrom sei se tsjin Hoantsje: "Dû mast nei sé ta en wetter foar my helje!"
Hoantsje gong nei sé ta. In putamer hied er yn 'e iene hân, yn 'e oare droech er in amer.
Hy die mei de putamer in raem yn 't wetter en dat wetter died er yn 'e amer oer.
Doe siet der in fiskje yn dy amer.
"Jonge," tocht Hoantsje, "dat komt ús krekt fan pas. Nou ha wy joun in lekker mieltsje togearre."
Mar doe bigong dat fiskje to praten.
"Och baes, lit my los!" rôp it fiskje.
"Né, dat doch ik net", andere Hoantsje. "Wy ite joun fisk. Ik nim dy mei."
"Ast my los litste, kinst krije hwatst ha wolste. Dan komst mar by de sé en ropst my by de namme. Ik bin it fiskje Tryp en Tré. Dû seist dan mar hwatst ha wolste."
Doe smiet Hoantsje it fiskje wer yn 'e sé.
Doe't er thúskom stie Boantsje al ré mei de reagebol.
"Ik ha in fiskje fangd", sei Hoantsje.
"Dat sille wy treffe. Dan krije wy hjoed fisk."
"Ja, mar ik ha it fiskje wer yn 'e sleat smiten."
"Yn 'e sé smiten -? Hoe koest dat dwaen."
En dêr bigong Boantsje sa bot to fûterjen dat de lippe hong der har fan.
Doe't se op it lêst hast gjin siken mear krije koe, kom Hoantsje oan 'e beurt. Doe fortelde er hwat it fiskje biloofd hie.
Hy wie noch mar amper útpraet of Boantsje rôp al: "Werom! nei sé ta! Dû mast fuort freegje om in nij hûs foar ús togearre."
It mantsje die hwat se sei en hy bijoech him wer nei sé ta. Hy frege:
"Fiskje, fiskje Tryp en Tré,
kom út sé.
Myn âld wiif Hillebil
die weet niet wat se wil."
Dêr kom it fiskje al oanswemmen.
"Hwat wol dyn wiif Hillebil?"
"Sy wol in nij hûs ha."
It fiskje sei: "Gean mar wer nei dyn wiif ta. It nije hûs stiet der al."
As Hoantsje thús komt, sjocht er it fan fierrens al stean. Hy slacht de hannen yn elkoar, sa moai is it.
It wiif stiet yn 'e doar
"Kom, bist dêr al wer?" seit se. "Dû mast dy opslach wer ôfjaen. Dû mast wer nei sé ta. Hwant Hillebil is net tofreden."
"Hwer mat ik nóu om freegje?"
"Hûsrie mat der komme, fan 't aldermoaiste!"
Hoantsje giet wer nei sé ta.
"Fiskje, fiskje Tryp en Tré,
kom út sé!
Myn âld wiif Hillebil
die weet niet wat se wil.
It fiskje forskynt en Hoantsje docht syn boadskip.
It fiskje harket nei him en andert: "Gean mar wer nei dyn wiif ta. It hûsrie stiet der al!"
Mar as Hoantsje thúskomt, is Boantsje noch net tofreden. Hy mat jitris werom nei it fiskje ta. In klok wol se ha.
Dan mat Hoantsje freegje om moaije klean. Dan om riderij, dan om in feint en in faem. En sa giet it al mar troch.
It earme mantsje is altyd mar ûnderweis.
Op it lêst ha se fan alles. Der falt neat mear to bigearen.
Mar Boantsje is nòch net tofreden.
"'k Wol nòch hwat ha", seit se tsjin Hoantsje.
"Hwer mat ik nóu om freegje?" seit er.
"Ik wyt it net."
"Dan kin 'k net wer hinne, astû 't net wyste."
"Miskien wyt it fiskje wol hwat."
"Dat kin ik dochs net freegje?"
Mar Boantsje hâldt oan. Krektsalang oant Hoantsje syn nocht krijt fan it geseur. Dan giet er nei de sé ta.
"Fiskje, fiskje Tryp en Tré,
kom út sé!
Myn âld wiif Hillebil
die weet niet wat se wil."
Dêr komt it fiskje oanswemmen. Syn egen binne great.
"Hwat wol Boantsje nóu wer?"
"Ja, dat wyt se sèls net."
En dan seit it fiskje hiel lûd:
"Sot, sot,
krûp mar wer yn 'e âld pispot."
Mei in swier moed set Hoantsje wer op hûs ta.
En dêr is 't al sa.
It moaije nije húske stiet der net mear. Alles is fuort.
En Boantsje sit ûnder 'e pispot to gûlen.

AT 0555 - The Fisher and his Wife    AT 0555 - The Fisher and his Wife   

ATU 0555 - The Fisherman and his Wife.    ATU 0555 - The Fisherman and his Wife.   

VDK 0555 - The Fisher and his Wife    VDK 0555 - The Fisher and his Wife   

Achter een boerderij staat een bouwval met een oude stenen pispot. Onder die pispot wonen Hoantsje en Boantsje. Het is voorjaar. Boantsje wil de schoonmaak doen . Hoantsje moet water halen. Met de putemmer giet hij water in een emmer. Hij ziet een vis in de emmer. Hij denkt aan een lekkere maaltijd. De vis vraagt om zijn vrijlating en belooft Hoantsje alles wat hij zich maar wensen kan. Hij hoeft maar naar de te gaan en de vis te roepen. Tryp en Tré is zijn naam. Hoantsje gooit de vis terug in zee. Bij thuiskomst staat Boantsje klaar met de ragebol. Hoantsje vertelt wat er gebeurd is. Boantsje stuurt hem terug om aan de vis een nieuw huis te vragen. Hoantsje roept: Vis, vis Tryp en Tré kom uit zee, mijn oud wijf Hillebil weet niet wat ze wil. De vis komt, stuurt Hoantsje terug. Van veraf ziet hij het nieuwe huis. Hillebil staat in de deuropening. Ze is niet tevreden. Ze stuurt Hoantsje terug naar zee om huisraad te vragen. Hij gaat, roept de vis. De vis komt, Hoantsje doet zijn boodschap. Bij thuiskomst is Boantje nog niet tevreden. Ze wil een klok, daarna wil ze mooie kleren. Zo gaat het maar door. Op het laatst heeft ze alles, er valt niets meer te begeren. Ze is nog niet tevreden, weet niet meer waar ze om vragen moet.

Collectie Jaarsma, verslag 48, verhaal 1

28 mei 1966

The Fisher and his Wife

Hoantsje    Hoantsje   

Boantsje    Boantsje   

Tryp en Tré    Tryp en Tré   

Hillebil    Hillebil   

2013-03-01 14:46:21