Hoofdtekst
De wandeloare der Joden da was èèn, zein ze med e keten an ze gat geboenen. En omme wieder ton zein van de wandeloare der Joden, me zeggen wieder: “Oe lopten ie ton?”“Ewê j’êdie zukke grote kloefen an ê je driefdie azo op ’t woater”.“Ja en moeten ie ton nie slapen?”“Ewê je legdie ton ze kloefen oeder ze rik voe te slapen.”Ze vertelden ton daan z’em gezien aan in zèè in de kloare moane.En os je gie joengen was je geloof gie dat allemale, loater ton nie mi. Je was ie gestraft voe hèèl ze leven te wangelen en j’aad aaltied vüf stüvers in ze zak. Oan ze der *ut woaren j’aa were vüf andere derin. E stüvre da was ton vier cêns en oalf. Wêl ’t zien zovele leugens verteld vroeger joaren.
Beschrijving
De wandelende jood moest voor straf eeuwig wandelen. Hij had altijd vijf stuivers in zijn zak. In de maneschijn kon men de wandelende jood soms met klompen aan zijn voeten op het water zien drijven. Hij was vastgemaakt met een ketting. Als hij wilde slapen, dan legde de jood zijn klompen onder zijn rug.
Bron
A. Cornelis, Gent, 1958
Commentaar
1.4 Luchtgeesten
west-vlaams (kust)
152
Kindertijd van de informant
fabulaat
Naam Overig in Tekst
Wandelende Jood 
Wandelende Jood 
Naam Locatie in Tekst
Heist-aan-Zee
Heist-aan-Zee