Hoofdtekst
Der wie us in âld man, dy hie in wyfke en twa dochters. De âld man fortsjinne noch in aerdich deihier en de beide dochters wienen der deis op út to skoaijen. Dat sy koenen it mei elkoar tige skoan rêdde en hienen sa njonkenlytsen in moai stûr opgarre.
"Hwat mat ik eins mèi al dat jild", frege it wyfke, hwant sy hie de noed der mar mei. De man en de dochters wienen deis fuort.
"Dat is foar de âlde dei", sei de man.
"Dan woe ik wol dat dy âlde Dei mar kom", suchte it wyfke. Tafallich stie der in soldaet foar hûs, krekt doe't dit gesprek hâlden woarde, en dy hie alles mei oanheard.
De oare moarns, doe't it wyfke allinne thús wie, kloppe er by har op 'e doar.
"Hwa binne jo?" frege se.
"Ik bin de âlde Dei."
"O," rôp se, "hwat bin ik bliid! Ik sil gau de sinten bringe." En sy hastich nei 't bêd ta, dêr't se de hoas mei jild ûnder wei fandelt. Sy jowt him de sinten oer.
As de jouns har man thúskomt, sjongt se har heechste liet.
"Hwat bistû fleurich", seit er.
"Ja," seit se, "de âlde Dei hat der west." En dan fortelt se him hwat der gebeurd is. Sy hat nou gjin oppassen mear mei dat jild.
De man woarde fansels tige lulk. Hy sprong hast út syn fel. Mar dêr krige er it jild net mei werom. Hy tocht efkes nei. Doe sei er tsjin 'e beide dochters, doe't dy thúskommen: "Jimme matte sjen, dat jim dy soldaet fine. Hy sil wol ergens dronken oan 'e dyk lizze."
En sa wie 't. De beide dochters founen de soldaet al gau en de bút ek. Op in bytsje nei dan. De hoas mei jild kom wer ûnder 't bêd, en it wyfke paste nou wol op dat net ien him krige.
"Hwat mat ik eins mèi al dat jild", frege it wyfke, hwant sy hie de noed der mar mei. De man en de dochters wienen deis fuort.
"Dat is foar de âlde dei", sei de man.
"Dan woe ik wol dat dy âlde Dei mar kom", suchte it wyfke. Tafallich stie der in soldaet foar hûs, krekt doe't dit gesprek hâlden woarde, en dy hie alles mei oanheard.
De oare moarns, doe't it wyfke allinne thús wie, kloppe er by har op 'e doar.
"Hwa binne jo?" frege se.
"Ik bin de âlde Dei."
"O," rôp se, "hwat bin ik bliid! Ik sil gau de sinten bringe." En sy hastich nei 't bêd ta, dêr't se de hoas mei jild ûnder wei fandelt. Sy jowt him de sinten oer.
As de jouns har man thúskomt, sjongt se har heechste liet.
"Hwat bistû fleurich", seit er.
"Ja," seit se, "de âlde Dei hat der west." En dan fortelt se him hwat der gebeurd is. Sy hat nou gjin oppassen mear mei dat jild.
De man woarde fansels tige lulk. Hy sprong hast út syn fel. Mar dêr krige er it jild net mei werom. Hy tocht efkes nei. Doe sei er tsjin 'e beide dochters, doe't dy thúskommen: "Jimme matte sjen, dat jim dy soldaet fine. Hy sil wol ergens dronken oan 'e dyk lizze."
En sa wie 't. De beide dochters founen de soldaet al gau en de bút ek. Op in bytsje nei dan. De hoas mei jild kom wer ûnder 't bêd, en it wyfke paste nou wol op dat net ien him krige.
Onderwerp
AT 1541 - For the Long Winter 
AT 1541 - For the Long Winter 
ATU 1541 - For the Long Winter.
ATU 1541 - For the Long Winter.
Beschrijving
Een oude man en zijn twee dochter zijn er dagelijks op uit om geld bij elkaar te verzamelen voor de oude dag. De vrouw van de man moet het geld bewaken. Ze vindt dat een hele last en verzucht dat ze wilde dat de oude Dag maar kwam. Een soldaat hoort dat, klopt de volgende dag aan en stelt zich voor als de oude Dag. Ze geeft hem al het geld mee. Als de man dit hoort, stuurt hij zijn dochter erop uit om de soldaat te zoeken. Ze vinden hem dronken aan de dijk liggen en brengen het geld weer naar huis.
Bron
Collectie Jaarsma, verslag 69, verhaal 3
Commentaar
19 juli 1966
For the Long Winter
Naam Overig in Tekst
Oude Dag
Oude Dag
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21