Hoofdtekst
JK: "Ja?... Een leuke scherpe d'r tussendoor?"
TM: "Ja."
JK: "Ja, je maakt van alles mee uiteraard natuurlijk. Zo kreeg ik een keer een stelletje in de auto, en ja, die wilden vrijen. Die hadden een afspraakje. Ja, en over het algemeen werd ik nog wel gewaardeerd als leuke taxichauffeur, ook onder m'n collega's. Daar zal ik u zo nog wel iets over laten zien. Het waren keurige mensen trouwens. En die wilden graag de auto huren om even een gezellig uurtje door te brengen. En daar wilde die jongen, of die meneer, hoe je dat wil formuleren, die wilde d'r voor betalen. Ik zeg: "Nou, dat is goed." Ja, want je zit op de weg om geld te verdienen. De taxiwereld is hard werken, veel uren maken en de juiste uren, daar moet je het in verdienen. Die meneer die betaalde mij ƒ250. En ik heb mijn auto neergezet, keurig netjes in het park, en ik ben een wandelingetje gaan maken. En ik ben na een uurtje teruggekomen. En toen heb ik ze maar weer teruggebracht, daar waar ze moesten zijn. Dus die mensen waren tevreden. En ik uiteraard ook."
TM: "Hahaha. Ja ja. Dat is een flink bedrag natuurlijk ook. Daar hadden ze ook voor in een hotelletje kunnen gaan zitten."
JK: "Ja, maar misschien wilden ze nergens herkend worden, of zo. Maar dat is dus ook echt gebeurd."
TM: "Jaja. Waren de ruiten nog beslagen? Of viel dat mee?"
JK: "Nou, dat zou ik niet weten, want ik ben er nu inmiddels negen jaar van af. Nee, dat is lang geleden. Maar dat maak je dus echt mee."
(Interview met Joop Kerkhof, Lombok, Utrecht, 19 november 1998, 10.30 - 13.00 uur. Interview: Theo Meder. Het afschrift bevat een selectie van het interview; banden archief Meertens Instutuut)
TM: "Ja."
JK: "Ja, je maakt van alles mee uiteraard natuurlijk. Zo kreeg ik een keer een stelletje in de auto, en ja, die wilden vrijen. Die hadden een afspraakje. Ja, en over het algemeen werd ik nog wel gewaardeerd als leuke taxichauffeur, ook onder m'n collega's. Daar zal ik u zo nog wel iets over laten zien. Het waren keurige mensen trouwens. En die wilden graag de auto huren om even een gezellig uurtje door te brengen. En daar wilde die jongen, of die meneer, hoe je dat wil formuleren, die wilde d'r voor betalen. Ik zeg: "Nou, dat is goed." Ja, want je zit op de weg om geld te verdienen. De taxiwereld is hard werken, veel uren maken en de juiste uren, daar moet je het in verdienen. Die meneer die betaalde mij ƒ250. En ik heb mijn auto neergezet, keurig netjes in het park, en ik ben een wandelingetje gaan maken. En ik ben na een uurtje teruggekomen. En toen heb ik ze maar weer teruggebracht, daar waar ze moesten zijn. Dus die mensen waren tevreden. En ik uiteraard ook."
TM: "Hahaha. Ja ja. Dat is een flink bedrag natuurlijk ook. Daar hadden ze ook voor in een hotelletje kunnen gaan zitten."
JK: "Ja, maar misschien wilden ze nergens herkend worden, of zo. Maar dat is dus ook echt gebeurd."
TM: "Jaja. Waren de ruiten nog beslagen? Of viel dat mee?"
JK: "Nou, dat zou ik niet weten, want ik ben er nu inmiddels negen jaar van af. Nee, dat is lang geleden. Maar dat maak je dus echt mee."
(Interview met Joop Kerkhof, Lombok, Utrecht, 19 november 1998, 10.30 - 13.00 uur. Interview: Theo Meder. Het afschrift bevat een selectie van het interview; banden archief Meertens Instutuut)
Beschrijving
Een taxi-chauffeur leent zijn auto voor 250 gulden uit aan een paartje dat een uurtje ongezien in zijn auto wil vrijen.
Bron
n.v.t. Bandopname archief Meertens Instituut.
Commentaar
19 november 1998
Datum Invoer
2013-03-01 14:46:21