CJ009211

Ergens op in plak wennen twa minsken, dy kommen noait yn 'e tsjerke. Doe gebeurde it us in kear, dat de dûmny by harren op húsbisyk kom. Dûmny sei der hwat fan en hy krige it sa fier, dat de man soe dan de sneins dêroan nei tsjerke ta. Dûmny hie in moaije preek. Hy sei dêryn, dat goed dat men in oar die, dat woarde jin sawnfâldich forgoede. Doe't it mantsje thúskom, sei 't wyfke: "Nou, en hoe wie de preek?"
"It hat my skoan foldien, sei er, en de dûmny hat my op in gedachte brocht. Ik bring myn koe jouns by syn seis kij yn 't lân."
"Hwatte," sei 't wyfke, wolstû ús iennige koe weijaen?"
"Neat oars", sei er. "Mar de dûmny hat dúdlik forkondige dat dy't hwat weijowt wurdt it sawnfâldich forgoede. Sadwaende. En it liket my wol in man ta dy't syn wurd hâldt."
Dat de jouns brocht er syn koe stil by dûmny syn seis kij yn 't lân.
Mar syn koe wie hwat in wylden ien en fielde him dêr net thús by dy oare kij. Yn 'e nacht briek er troch de hekke hinne dat dy rekke kapot. Doe sette er nei syn âlde baes ta mei alle seis kij fan 'e dûmny der achteroan. Dy bigongen midden yn 'e nacht to bolten foar it mantsje syn hûs. "Hearst it nou wol?" sei er tsjin 't wyfke, "dat ik gelyk ha?" En hy gong der gau ôf en brocht de sawn kij yn 't lân. Mar de oare deis, dêr hienen jy de dûmny al by him.
"Hoe zit dit vriend?" sei dy.
Doe die it mantsje útlech fan hwat der gebeurd wie. 't Kaem krekt op dûmny syn wurden yn 'e tsjerke út. Dy't hwat weijoech krige it sawnfâldich werom. "En nou kin dûmny der wol in rjochtsaek fan meitsje," sei er, "ik ha de hiele tsjerke ta myn getuge."
De dûmny wie mei 't gefal oan en sei: "Litte wy sa ôfprate. Dy't moarnmoarne it earst fan 'goeije morgen' seit, dy syn kij binne it."
"Goed", sei it mantsje.
De oare moarns trije ûre wie 't mantsje al op it hiem fan 'e pastorije. Hy klom yn in beam en hie dêr krekt it sicht op 'e sliepkeamer fan 'e faem.
Doe't er dêr sa in skoftsje sitten hie, seach er hoe't dûmny ta de sliepkeamer yn gong en by de faem yn bêd krûpte.
Nei in skoft kom de dûmny bûtendoar.
"Goeije morgen, dûmny", klonk it boven út 'e beam wei.
"Goeije morgen, vriend, ben je daar nu al. Hoe lang zit je daar al?"
"Ik wie hjir al, doe't Mozes yn Egypte kom", sei 't mantsje.
Hy hie 't woan en mocht de sawn kij hâlde.

AT 1735 - "Who Gives his Own Goods shall Receive it Back Tenfold"    AT 1735 - "Who Gives his Own Goods shall Receive it Back Tenfold"   

ATU 1735 - “Who Gives his Own Goods Shall Receive it Back Tenfold.”    ATU 1735 - “Who Gives his Own Goods Shall Receive it Back Tenfold.”   

Een onkerkelijk echtpaar gaat op aanraden van de dominee naar de kerk. De dominee preekt dat hij die wat weggeeft, het zevenvoudig vergoed krijgt. De man brengt aldus zijn enige koe naar de wei waarin de zes koeien van de dominee staan. De koe van de man breekt 's nachts los en rent terug naar huis - de zes koeien van de dominee in zijn kielzog. De man gelooft dat de belofte van de dominee is uitgekomen. De dominee komt verhaal halen; hij spreekt met de man af dat degene die de volgende ochtend als eerste 'goedemorgen' zegt, de zeven koeien mag houden. De man klimt 's morgens om drie uur al in een boom bij de pastorie. Daar kijkt hij recht in de slaapkamer van een meisje en op een gegeven moment ziet de man de dominee bij het meisje in bed stappen. Als de dominee naar buiten komt, zegt de man vanuit de boom'goedemorgen' en op de vraag van de dominee hoe lang hij daar al zit, antwoordt hij: 'Ik zat hier al, toen Mozes in Egypte kwam'.

Collectie Jaarsma, verslag 92, verhaal 11 (archief MI)

20 augustus 1966

"Who Gives his Own Goods shall Receive it Back Tenfold"

Mozes    Mozes   

Egypte    Egypte   

2013-03-01 14:46:21