KERAR0136_0136_16581 - Genezing van koe door lezing van de pater

Een 6 j. geleden telefoneerden ze ons van Frankrijk, ’t was een boer. Een van zijn beesten, ’n koe, was erg ziek. Hij had de vétrinair (veearts) geroepen en die zou een piqûre geven. Maar dat ging niet. ’t Bloed was zodanig dik dat er geen pikuur door kon. "Elle est foutue” zei hij "doe ze vlug van de andere dieren weg”, zei hij, "uit gevaar van besmetting”! De boer, na lang aandringen, kon bekomen dat de veearts ’s anderendaags zou terugkeren. De veearts wilde eigenlijk niet omdat ’t nutteloos was, maar hij zou het toch doen. Als de veearts weg was, telefoneerde de boer ons op en we beloofden hem te zeullen bidden. De boer ging onmiddellijk weer naar huis en de koewachter stond hem al op te wachten. "Venez une fois”, zei hij, "elle mange déjà”! De boer stond verstomd! ’s Avonds nog kwam de vétrinair en die kon zijn ogen niet geloven. "Mais ce n’est pas possible”! zei hij. De boer expliqueerde hem alles en al wat de vetrinair kon zeggen was: "eh bien, ces pères là, ce sont des formidables concurrants”!

Een geestelijke kreeg een telefoontje van een Franse boer wiens koe ziek was. De veearts had geprobeerd de koe een injectie te geven, maar het bloed van het dier was zo dik dat er geen naald door kon. Na lang aandringen wist de boer de veearts te overhalen om de volgende dag terug te komen. De veearts had dat eerst niet gewild, omdat het volgens hem toch een verloren zaak was. De boer telefoneerde naar de geestelijke, die hem beloofde voor de koe te zullen bidden. Toen de boer daarna terug in de stal kwam, sprak de koewachter tot hem: "Kijk, ze eet al!" De veearts kwam diezelfde avond nog terug en kon zijn ogen niet geloven. "Die geestelijken zijn machtige concurrenten!" sprak de veearts.

K. Erard, Leuven, 1966

2.2 Tovenaars

west-vlaams (ieper)

67

1960

memoraat

Ieper    Ieper   

Frankrijk    Frankrijk