CJ009901

Der wie in koaning, dy liet bikend meitsje, dat deselde, dy 't him in forhael fortelle koe, dêr 't gjin ein oan kaem, dy soe mei syn dochter trouwe en noch it heale koaninkrijk der op ta ha. Mar as er it prebearre en it slagge him net, dan rekke er de holle kwyt. Nou wie der yn dat ryk in man, dy diet by de feart to fiskjen. Dy leit syn gedachten dêr ris oer gean. Hy tochte: Ik soe dat bêst us bisykje kinne. It wie him net sasear om it jild en de prinses bigong, mar mear om de eare. Hy gong nei de koaning ta.
De koaning sei: "Tink der om, hwant jo nimme in risiko. As jo it net folhâlde kinne, giet de holle der ôf."
"Dêr bin 'k mei bikend," sei de fisker, "mar ik weagje it der op."
Doe bigong er to fortellen: "Der wie us in Grinslânske boer. Dy hearde, dat der hiele slimme jierren oanstaende wienen. Rogge en weit en hjouwer, alles soe like djûr wurde. Dêrom liet er in hiele greate skuorre bouwe dy 't in soad bergje koe, en doe 't dy dan klear wie kocht er fan forskate greate boeren sied. Hy kocht safolle oant er neat mear bergje koe. Mar de timmerman dy 't dy skuorre boud hie, hie hwat forgetten. Der siet in lyts gatsje boven yn 'e skuorre en hy hie der letter net om tocht dat gatsje ticht to meitsjen. Der koe krekt in fûgeltsje troch dat gatsje hinne. En dat gebeurd ek. Der kom in fûgeltsje troch 't gatsje hinne en dat pikte dêr ien kerltsje wei út dy hiele greate bult sied. Doe seach it om him hinne en it fleach fuort. Doe kam der wer in fûgeltsje troch dat gatsje hinne en dat pikte dêr ek in kerltsje wei út dy hiele greate bult sied. Doe seach it om him hinne en it fleach fuort. It die as syn maet en poetste de plaet. Doe kaem der wer in fûgeltsje troch dat gatsje hinne en dat pikte dêr ek in kerltsje wei út dy hiele greate bult sied. Doe seach it om him hinne en it fleach fuort. It die as syn maet en poetste de plaet."Sa fortelde dy fiskerman mar fierder en fierder. It wie in slim ientoanich forhael en de koaning bigong al us to gapjen. Hy krige der skjin syn nocht fan. Dat hy sei tsjin 'e forteller: "Ik tink wol, dat jo dit folhâlde kinne. Jo meije wol in wike mei fakânsje nei hûs ta."
Doe 't de wike om wie, bigong de fisker wer to fortellen fan it fûgeltsje: it die as syn maet en poetste de plaet. Sa fortelde er mar fuort en mar wei.
De koaning frege: "Duorret dit noch lang?"
"Ja, sire," sei de fiskerman, "it duorret noch hiel, hiel lang, hwant de loft is noch swart fan 'e mosken en de siedbult is noch lang net leech."
Doe sei de koaning: "Ik jow forlern. Jo krije myn dochter en it heale koaninkryk."Mar de fiskerman sei: "Ik bin noch it iene noch it oare brek. Dêrom nim ik nou ôfskie fan jo."En de fiskerman gong syn wegen.

AT 2301A - Making the King Loose Patience    AT 2301A - Making the King Loose Patience   

ATU 2301 - Corn Carried Away One Grain at a Time.    ATU 2301 - Corn Carried Away One Grain at a Time.   

VDK 2301A - Making the King Loose Patience    VDK 2301A - Making the King Loose Patience   

AT 2301 - Corn Carried away Grain at a Time    AT 2301 - Corn Carried away Grain at a Time   

Degene die een verhaal zonder eind kan vertellen mag van de koning met zijn dochter trouwen en krijgt het koninkrijk. Een man neemt de uitdaging aan, hoewel bij mislukken hij onthoofd zal worden. Hij vertelt van de grote schuur die een boer laat bouwen voor het graan, met een gat waar net een vogeltje doorheen kan. De verteller vertelt steeds weer dat er een vogeltje naar binnen vliegt, een korreltje pikt en wegvliegt. Als de man op de vraag van de koning of het verhaal nog lang duurt, aangeeft dat de lucht zwart is van de vogels en het graan nog lang niet op is, geeft de koning zich gewonnen.

Corpus Jaarsma, verslag 99, verhaal 1 (Archief Meertens Instituut)

21 september 1966

Making the King Lose Patience; AT 2301 Corn Carried away Grain at a Time (endless tale)

Grinslânske    Grinslânske   

Groninger    Groninger   

2013-03-01 14:46:21