Hoofdtekst
Mien wüf ze voader ze broere aden em beschipt voe nor Iesland te goan. En e was ie te biechte gegoan no paster Lootens no Koksiede en de paster Lootens zei datten nie mie gink were kèren. En ’n ad ie al achter ze geld gewist, ze krègen assan e voorschot oan ze no Dünkerke giengen. Oan ze giengen goan moenstern krègen ze doar e voorschot, ziet. En otten ie thüs kwaamt, je zei ie da tegen ze vromêns en die mênschen woaren ton oal schamel mênschen, ’n ad ie da geld nie mi voe da geld were te dragen, z’adden zieder doar al geld van verleefd. En ’n ad ie overal achter e man gezocht voe te zoeken voer in ze platse te goan, mo nateurlik nie gezeid ewo. En adde da jüste mo gezeit tegen ze wüf, da paster Lootens gezeid aad datten nie mir gienk were kèren. En is toch nie mir weregekèèrd!
Beschrijving
Een arme man die naar Ijsland zou varen, kreeg tijdens zijn biecht van de pastoor te horen dat hij niet meer zou terugkeren van zijn reis. De man en zijn gezin hadden het voorschot echter al gekregen en ze hadden al het geld al uitgegeven. De man heeft nog geprobeerd iemand te vinden die in zijn plaats wilde gaan, maar niemand was daartoe bereid. De man is naar Ijsland vertrokken en hij is nooit meer teruggekeerd.
Bron
A. Cornelis, Gent, 1958
Commentaar
2.2 Tovenaars
west-vlaams (kust)
74
Oom van de echtgenote van de informant
fabulaat
Naam Overig in Tekst
Ijslandvaarder   
Naam Locatie in Tekst
Nieuwpoort   
Plaats van Handelen
Ijsland