DTRUY0089_0090_9234
Een sage (mondeling), 1946
Hoofdtekst
Het is gebeurd in de 18e eeuw, tusschen Op-Itter en Tongerloo. Zoo vertelde mijn grootvader steeds. De plaats staat bekend onder den naam van de "Hel". In een diepen gracht leefde daar een man die van den duivel bezeten was, zoo vertelde men. In den gracht stond een ouden hollen tronk en daar ging die vent zich altijd verkleeden of als ge wilt; veranderen in een zwarten hond. Naar de menschen toen vertelden moet het een weerwolf geweest zijn. Hij had een halsband van een hond, en die deed hij om zijn hals. Wanneer er dan menschen ’s avonds of overdag voorbij kwamen, kroop hij dezen op den rug, en dan moesten deze lieden den weerwolf een heel eind dragen. Zekeren dag hadden een paar menschen den weerwolf uit den hollen boom zien komen in de gedaante van een mensch, en toen hij ver genoeg weg was, namen ze den halsband, en wierpen hem in een brandende oven; doch de weerwolf werd het gewaar en kon den halsband nog juist nemen voor hij verbrand was. Een tijdje later loerde men den weerwolf weer uit. Nu sneller gehandeld en de band verbrand. Buiten verwachting werd de weerwolf niet kwaad, doch riep verheugd uit: "Nu ben ik verlost!"
Onderwerp
SINSAG 0824 - Die verbrannte Haut (Gurt, Halsband) 
SINSAG 0824 - Die verbrannte Haut (Gurt, Halsband) 
Beschrijving
Tussen Opitter en Tongerlo was een plaats die 'de Hel' werd genoemd omdat in een diepe gracht een man leefde, die door de duivel bezeten was. In die gracht stond een holle boomstronk, waarin de man een halsband verborg, waarmee hij zichzelf in een weerwolf kon veranderen. 's Avonds besprong de weerwolf voorbijgangers, door wie hij zich liet dragen. Enkele mensen die de weerwolf hadden bespied, gingen op een dag de halsband halen en gooiden het ding in de oven. Zodra de band vuur vatte, stond de weerwolf al bij de oven om zijn bezit te redden. De weerwolf slaagde erin om zijn halsband uit het vuur te halen. Toen men hetzelfde een tweede keer probeerde, was de weerwolf niet snel genoeg. Zodra zijn halsband was opgebrand, riep de weerwolf verheugd: "Nu ben ik verlost!"
Bron
D. Truyen, Leuven, 1946