LOMBO144

Rachèl Gerrits heeft als studente anderhalf jaar in Lombok gewoond, in de Van Diemenstraat. Ze vertelt over twee Marokkaanse huwelijksfeesten die ze heeft meegemaakt: één tamelijk traditioneel Marokkaans en een wat moderner Westers georiënteerd feest. Uiteindelijk komt ze ook over het huwelijk van haar broer te spreken.

Theo Meder: "D'r is vaak ook zo'n soort informele bruiloftfolklore, dat is namelijk dat vrienden van de bruid en de bruidegom naar het toekomstige huis gaan om daar de boel op stelten te zetten."
Rachèl Gerrits: "Ja, precies."
Theo Meder: "Is dat gebeurd?"
Rachèl Gerrits: "Ja, dat is gebeurd. Ze hebben... wat hadden ze nou gedaan? Ik heb het hele verhaal te horen gekregen van een vriendin van de bruid. Tenminste, dat is de bruiloft van mijn broer dan. Ze hadden het hele huis èh... ze gingen... de bruid en de bruidegom zouden ze thuisbrengen. Vriendinnen. En ze hadden... ze waren... Effe kijken: mijn broer en drie meiden hadden met z'n vieren een vriendenkringetje. Ze gingen heel veel met elkaar om. En dan de aanhang van die meiden later ook. En die hadden met z'n allen iets geregeld. Ze zouden de bruid en de bruidegom dan een beetje rondrijden; één iemand. En die zou dan zogenaamd de weg kwijtraken, of niet meer kunnen vinden, of weet ik allemaal wat. Zoiets. Of in elk geval gigantisch gaan omrijden. En de anderen die zouden alle èh... alle lampen enzo èh... verduisteren, niet verduisteren, maar zorgen dat d'r geen... allemaal losdraaien of zo. In elk geval... of de stop omgedraaid, dat de electriciteit niet aankon. Ze moesten dus ook, dat was dan de regel, ze moesten alles in het donker doen. En ze hadden geloof ik alle ramen dichtgeplakt met kranten. Het ging d'r in elk geval om dat ze niet wakker zouden worden, en dat ze dan... Omdat het... dat ze zouden denken dat het nog nacht was. En dat het dus gewoon de hele tijd stikdonker bleef. Dat was de grap."
Hester Dibbits: "Jaja."
Theo Meder: "D'r werden verder geen rotgeintjes uitgehaald, zoals: beschuitkruimels in bed, het bed op scherp gezet, het luik achter de voordeur opengezet?"
Rachèl Gerrits: "Nee. Haha, het luik achter de voordeur hadden ze niet gedaan. Hahaha. Nee, nee, niet dat ik weet, nee. Ze hadden gewoon echt de ramen verduisterd en het ging er dan om dat ze niet door zouden hebben dat het allang dag was. En dat ze de hele tijd in het donker zouden blijven zitten. Dat was de lol."
Theo Meder: "En hoe is het afgelopen."
Rachèl Gerrits: "En ze hadden geloof ik ook nog een weddenschap met z'n allen lopen. Degene die het eerste zou trouwen, die zou een geit krijgen. En m'n broer was de tweede van die èh... En bij de eerste van het vriendenclubje, die heeft een geit gekregen van hun allemaal, en die woont geloof ik ook op een boerderij. Haha. Ik weet niet of ze die geit nog hebben."
Theo Meder: "En..."
Rachèl Gerrits: "Hoe het is afgelopen? Dat weet ik eigenlijk helemaal niet. Nee, dat weet ik niet. Ik zal het eens vragen."

Als onderdeel van de bruiloftsfolklore wordt er door vrienden wat uitgehaald met het huis van het bruidspaar. Terwijl één vriend het bruidspaar met de nodige vertraging naar huis brengt, wordt het huis door de andere vrienden verduisterd. Er kan geen licht meer aan in huis, en alle ramen zijn afgeplakt. De grap was, dat het bruidspaar de volgende dag niet zou merken dat het al weer dag was, en bleef geloven dat het nacht was.

mondelinge mededeling

27 januari 1999

Marokkaans    Marokkaans   

Westers    Westers   

Lombok    Lombok   

Van Diemenstraat    Van Diemenstraat   

2013-03-01 14:46:21