GSPEE0029_0029_20328

Me kamen van Geluveld van de biechte, mijn zustere en ik. Ommekeer, ’t was ne lucht da kam van ol achter us, en achter de zwijnekoten ging. Ie sprong weg lanst den dijk ol over ’t land naar de bane. Ie sprong were up de zelfste platse, sprong were de berg up en was weg. Mijn zuster zei: "Zou je durven winken?" Maar mijn vadere had olsan gezeid "Lat olles stille da jou stille lat." Moeder zag diene lucht olle nachte van ut ’t bus over ’t land springen. Maar ’s anderdags, mijne maat moste naar de prochie komen voor ’n gete die moste lammeren. Ze kam in, en ze vroeg: "Zij je gieder late up gewest gistern?" ’t Was ne lucht da flikkerde up julder koer." Pertang, m’han wieder gen lucht gemaakt of nie late up gewest. Maar da was t’ zelfste lucht da ’s nachts ten twaalven t’uzent gewest had.

Twee zussen die in Geluveld waren gaan biechten, werden op hun weg naar huis gevolgd door een lichtje. De ene vrouw sprak tot haar zus: "Zou je naar dat licht durven wenken?" De zussen hadden echter altijd van hun vader de raad gekregen om alles met rust te laten. De moeder van de zussen zag het licht iedere nacht uit het bos komen en over het land springen. De volgende dag kwam er een vrouw naar de boerderij omdat er een geit moest lammeren. De vrouw vroeg: "Zijn jullie gisteren laat gaan slapen? Ik heb gisteravond omstreeks middernacht nog een licht op jullie koer zien flikkeren". De mensen waren echter niet laat gaan slapen en ze hadden geen licht gemaakt.

G. Speecke, Leuven, 1959

1.3 Vuurgeesten

west-vlaams (menen en omstreken)

28

memoraat

Zandvoorde    Zandvoorde   

Geluveld    Geluveld