ACORN0182_0182_12165 - De waterduivel achtervolgt de feestvierder

Ik ên ’t ik mien moeder nog oren vertellen, daan ze zieder van Blankenberge van de kermesse kamen, nateurlik aal te voete en daan ze ziender voortgiengen... en datter èèn amèdekèè an ’t lopen gienk en daan ze zieder doa stom van stoenen. E je zeitie - tusschen Blankenberge en Zèèbrugge adoa da was doa lik e woatertje, ‘k weet nie o ta doa nu nog is, achter de dünen, de woatergeul - en doar zeiten: “E je gieder em nu nie gezien” zeiten “de woaterdüvel mê se keten nor um die achter üs kwaam?” Mo ’t was mor ie allèène die dat zaagde. Van otten ie van an de Piere in Blankenberge kwaam zettigen ’t ie op ne loptje toe datten an de Meulen was van Zèèbrugge. En de woaterdüvel ... Je liet ie hèèl ze compagnie in plang en ie allèène zag te woaterdüvel mi se keten. Dat en’k mien moeder dikkelsten oren vertellen.

Een meisje kwam samen met enkele vrienden terug van de kermis in Blankenberge. Een van de vrienden beweerde de waterduivel te zien in de watergeul achter de duinen tussen Blankenberge en Zeebrugge. De waterduivel met zijn ketting werd echter alleen door die ene jongen gezien.

A. Cornelis, Gent, 1958

1.1 Watergeesten

west-vlaams (kust)

141

Moeder van de informant

fabulaat

Knokke    Knokke   

Zeebrugge    Zeebrugge   

Blankenberge    Blankenberge